Càorle

Càorle comun
(IT) Caorle
Locałixasion
Stato	Itałia
Rejon	Vèneto
Provincia	Venesia
Aministrasion
Sìndico	Luciano Striuli
Teritorio
Coordinae	45°36′N 12°53′E
Altitudine	1 m s.l.m.
Superficie	151,45km²
Abitanti	12032
Densità	79,45 ab./km²
Frasion	Porto Santa Margherita, Duna Verde, Ca' Corniani, Ca' Cottoni, San Giorgio de Livensa, San Gaetano, Brian, Brussa, Casteło de Brussa, Otava Préxa, Marango, Viłaviera
Comuni confinanti	Concordia Sagitaria, Eraclea, Portogruèr, San Michełe al Tajamento, Santo Stino de Livensa, Tore de Mosto
Altre informasion
Còd. postałe	30021
Prefiso	0421
Codice ISTAT	027005
Còd. catasticałe	B642
Targa	VE
Cl. sismega
Nome abitanti	Caprułani o caorlòti
Patrono	Santo Stefano
Dì de festa	26 de diçenbre
Carte interative
Sito istitusionałe

Càorle (Cjaurlis en furlàn) el xè un comùn de 11 896 abitanti 'nte ła provincia de Venesia. El xé situà fra łe fóxi dei fiumi Łivensa e Tajamento

Storia e Tradision

Rio terrà, Càorle

Łe raixe de Càorle łe vien fora dal I sècoło a.C. (el nome el salta fora dal latin Caprulae, provàbiłe a cauxa de łe capre selvàdeghe che ghe pascołava), come tanti resti de època romana testimonia: l'"ara Licovia", altar sacrifical custodìo indeso in duomo, e i ritrovamenti archiołòxeghi en mar. Però ła sità xé cresiua e deventà importante come porto de ła visina Concordia, per ła soa poxision a ła fose del Łèmene, soratuto en sèguito a łe invaxioni barbàreghe dei Uni, che łe ga spinto tanti concordiexi dal'introtera a ła costa; xé stà en quel tenpo, sirca el VI sècoło, che Càorle xé deventada sede vescoviłe. Ła costrusion del'atual catedral, però, xé del'XI sècoło, su na pre-existente baxìłica pałeocristiana, i resti de ła qual i xé conservai anca deso drento el duomo, 'ntel muxèo tacà e 'ntei xardini de ła canònega. Nei sècołi dopo łe sorti de Càorle xé stae łigae a quełe de ła repùblica de Venesia, col'alternarse de concesion e privasion de priviłegi su ła pésca e sul controło de łe aque, fin a ła decadensa vegnùa en èpoga napołeònega. 'Ntel XIX sècoło xé stada cavada ła diòcexi, e da ełora el teritorio de Càorle el xé sta tólto dal patriarcato de Venesia.

De antiga data xé ła devosion a ła Madona dell'Ànxoło, tanto amada dai caorloti; ła tradision conta chel simułacro de ła Vèrxene el xé rivà par mar, sun "poseto" de marmo gałejante (custodìo in santuario) che soło dei putei xé riusìi a sołevar e portar 'nte ła visina cexa dedicada a San Michièl Arcànxoło (de qua el tìtoło "Madona del'Ànxeło"), mentre invese i pescadori che i gaveva trovà i xé fałii. Ła sena de sto ritrovamento portentoxo decora partr de ła volta del santuario de deso. Tràxega xé stada ła visenda che, el 31 de xenaro 1923, ga portà a ła distrusion del venerà simułacro, bruxà a òpara de sconosui ładri sacrìłeghi; i scultori de ła val Gardena i gà scolpio ełora un novo simułacro de łegno (queło de ancuo) che'l xé rivà a Càorle da ła Baxéłega de ła Salute a Venesia recoverto da rete, per rievocar el retrovamento de queło antigo.

'Ntel 1727 in ocaxion de na dixastroxa ałuvion marina molta xente se xé rifuzae 'nte ła Cexa de ła Madona del'Ànxoło sercando riparo, anca se de fora el łiveło del'aqua el gera drio rivar ai do metri drento no xé intrà na soła giosa d'aqua.

Evołusiòn demografega

Abitanti censii

Cołegamenti foresti

• El diałeto caorloto
• Caorle Webcam Live

Controło de autorità	VIAF (EN) 161991871 · WorldCat Identities (EN) 161991871