Ponte de l'Academia

	Ponte de l'Academia
Nome inte ła łéngua orizenałe	(it) Ponte dell'Accademia
Epònemo	Gałaria de l'Acadèmia
Dati
Sorte	Ponte de arco, ponte pedonałe e ponte de Venèsia
Vertura	1933
Caraterìsteghe
Materiałe	Legno e asal
Nùmaro de archi	1
Mezurasion	48 () m ;
Traversa	Canal Grando
Pozision
	Venesia
Pozision	centro storico di Venezia (it)
	45°25′53.98″N 12°19′44.36″E

El ponte de l'Academia el ze el pì meridional dei cuatro ponti de Venesia che'l traversa el Canal Grando. El cołega la ceza de San Vidal a l'ex Ceza de Santa Maria de ła Carità.

Storia

Inte i dizdòto ani de l'ùltema domenasion austriaga (1848-1866) A ze stàda conpìa ła pì inportante inovasion urbanìstega de Venesia. El Ponte de Rialto el gera stà par trezento ani l'ùnego ponto de atraversamento pedonal so'l Canal Grando propio in cuełi ani se ga sentìo l'ezigensa de do ultariori atraversamenti, uno in corispodensa de ła nova stasion feroviaria, l'altro verso sud, al cao oposto de'l canal.

Inte'l 1838 l'architeto Giuseppe Salvadori el vansa varie proposte, una de łe cuałe ła prevedeva un tunnel soto el canal, al fin de no crear problemi a'l pasagio de łe inbarcasion che łe gaveva un àlbaro. Daspò na interusion dovùa ai mòti insuresionałi de'l 1848 contro el governo austriago, inte'l 1852 l'inzenjer austriago Alfred Neville, che'l gaveva za direzesto ła costrusion de 37 ponti sospezi in fero in Europa, el gà proponesto un pónte de na soła travada orizontal de 50 cm de łuze.

'Sto ponte ciamà Ponte de ła Carità, el ze stà suito reałizà e 'verto a'l pùblego, a pedàgio el 20 novenbre 1854. El nome el rivava da'l visin conpleso de ła Carità che'l conprende Convènto. Ceza de Santa Maria de ła Carità e Scola Granda de ła Carità. 'Sti edifisi, desconsagrài e in dezuzo, po' i ze deventài sede de l'Academia de łe bełe arti de Venesia e atualmente i ospita łe Gałarìe de l'Academia.

El steso Nerville el ga reałizà na sìmiłe strutura davanti a ła stasion feroviaria. 'Ste struture no łe ze stàe ben acete dai venesiani, parchè el stiłe marcatamente "industriałe" el gera un fià fora da'l contesto de l'architetura sitadina: ła só altésa de sołi 4 metri ła creava inazonta dificoltà a'l pasagio de łe inbarcasion. In onji cazo, el tràfego pedonal el s'a inserìo stabilmente so'l só solco.

Daspò un fià de ani, el ponte el scominsia a prezentar problemi statici, par ła debółesa de alcuni ponti de ła strutura, e inte'l parìodo fasista el prezentava oramai preocupanti sénji de deperimento e corozion. Spetando che un novo ponte in piera el fuse costruìo, par el cual A gera stà indito un concorso, vinto da'l progeto dei architeti Torres e Briazza, A ze stà costruìo in sołi 37 dì un ponte provizòrio in łenjo progetà da Eugenio Miozzi (1889-1979), che'l gera stà 'verto al pùblego el 15 febraro 1933 e che, vista ła so sołidità, no'l ze stà più sostituìo.

El łenjo de'l ponte el ga avùo bezonjo tutavia de na manutension continua e costoza, e inte'l 1986 A ze stà nesesaria ła total sostitusion dei ełementi in łenjo, co l'inserimento de archi metałici in grào de rèzer megio ła strutura.

Prozeto de recostrusion

Inte'l 2009 el Comun de Venesia el ga publegà el bando de gàra par l'afidamento de ła sponsorizasion, traverso el cuało A se intende arivar a un progeto de recostrusion (finansiada da'l sponsor) de'l ponte steso, mantenjindo parò, ła strutura metàłega portante; ła parte in łenjo invese ła venjarà refazesta co altri materiałi. El ponte el sarà acesìbiłe patòco, ai diversamente abiłi.

Ła sielta de na recostrusion ła ze stàda detada dai strabondànti còsti de manutensión, ordenària e strazordenaria, che ła strutura in łenjo ła rechiede.^[1] El 25 Agosto vien scartà ła strutura a'l ponte. El 29 Agosto 2018 vien verto el ponte dopo alguni restàuri.