Ceza de San Moizè
 Ceza de San Moisé | |||
| |||
| Epònemo | Mosè (it)   | ||
|---|---|---|---|
| Dati | |||
| Sorte | Ceza | ||
| Architeto | Alessandro Tremignon | ||
| Costrusion | 796 1105 1632 | ||
| Dedicà a | Mosè (it) | ||
| Caraterìsteghe | |||
| Stiłe architetònego | architettura barocca italiana (it) | ||
| Materiałe | cuareło | ||
| Canpaniłe | | ||
| Pozision | |||
| Venesia | |||
| Pozision | San Marco | ||
| |||
| Atività | |||
| Diòseze | Patriarcàdo de Venesia | ||
| Rełijon | Catołega | ||
|
| |||
_Interno_-_General_view.jpg)
.jpg)
La céxa de San Moisé xe un edificio lerigióxo de ła sità de Venesia, situà inte el sestièr de San Marco. Poco łontàn se łevàva l'omonemo storego teatro d'òpara, el teatro San Moisè.
Storia
[canbia | canbia el còdaxe]Segóndo łe cronache antighe, l'edificio orixinàl sarìa stà tirà su inte el tardìvo VIII secoło da łe famegie dei Artigeri e dei Scoparii e sul prinsipio gera intitołà a San Vittore. El Sansovino riporta l'ano 796, sensa paràltro baxarse su na fonte segura. Insìn dal scominsio par eser deventàda parochiàl, ma se gà notisie esplicite sui piovàni soło che dal XII secoło.
Inte el 947 ła Ceza xe stàda caxamentàda da Mosé Valier e par so vołontà xe stàda consacràda al personàxo biblico di cui portava el nome. La Ceza xe oncora stàda ricostruìa inte el 1105, drìo el famoxo incendio che gavea desfà Venesia, e infine inte el 1632. Inte el 1810, a cauxa de łe stride napołeoneghe, ła parochia xe stàda sopresa e xontàda a San Marco[1] .
Descrisión
[canbia | canbia el còdaxe]La so masìsa fasàda in stiłe baroco, fenìa inte el 1668, domina el canpo omonemo. Xe òpara de Alessandro Tremignon e ła xe stàda finansiàda da un laso del patrisio Vincenzo Fini, el cui busto conpare sòra ł'intràda prinsipàl.
_-_Cenotafio_di_Girolamo_Fini_,_di_Heinrich_Meyring.jpg)
_-_Cenotafio_di_Vincenzo_Fini_(Monument),_di_Heinrich_Meyring.jpg)
_-_Cenotafio_di_Vincenzo_Fini_di_Heinrich_Meyring.jpg)
A ł'interno xe prexenti dipinti e sculture del XVII e XVIII secoło. Infra i dipinti xe posìbiłe amiràr la Lavanda dei piedi del Tintoretto e na Ultima cena, atribuìa a Palma il Giovane.
El monumentàl altèr maxór xe anca un progeto del Tremignon co ł'òpara scultorea de Enrico Merengo. El sfóndro pitorego co anxołi xe del pentór venesiàn Michelangelo Morlaiter.
La navàda sentrałe ospita ła tavèła del finansièr scosexe John Law che gà fondà ła Conpagnia de Osidente finałixàda al sviłupo de ła vałe del Missisippi e che se gà ritirà a vìver a Venesia inte i ultimi ani de ła so vita, dopo ch'el gaveva subìo na serie de rovèrsi finansiari.
Anca inte ła sagrestia se trova òpare de Michelangelo Morlaiter: San Matteo, San Vincenzo Ferrari, San Carlo Borromeo.
-
-
L'altèr maxór de Enrico Merengo co sfóndro de Michelangelo Morlaiter -
-
-
-
_Interno_-_Fonte_battesimale.jpg)
_Interno_-_Organo.jpg)
_Interno_-_Mos%C3%A8_colpisce_la_roccia_-_Soffitto.jpg)
_Interno_-_Piet%C3%A0_by_Antonio_Corradini.jpg)
La parochia
[canbia | canbia el còdaxe]La parochia de San Moisè, ristabiłìa inte el 1967, conta 1.255 abitanti[2]. Inte el so teritòrio xe conprexe anca ła Baxełega de San Marco (catedràłe cołegiàda ma non parochiałe) e łe Ceze de Santa Maria del Xegio (retoriałe), San Fantin (vicariałe) e Santa Croxe dei Armeni (indove se desvòlxe el rito armèn-catòłico. El paròco atuàl xe anca visdòmino de San Marco-Casteło[3].
Note
[canbia | canbia el còdaxe]- ↑ (IT)Informasión dal Sistema Enformadego Unifegà par le Sòraintendense Archivisteghe Archivià il 2 de zenaro 2015 in Internet Archive.
- ↑ (IT)Dati del sito de ła CEI
- ↑ (IT)Informasión dal sito del patriarcàdo Archivià l'11 de agosto 2015 in Internet Archive.
Altri progeti
[canbia | canbia el còdaxe]
Wikimedia Commons el detien imàjini o altri file so Céxa de San Moisè
el detien schemi gràfeghi so
| Controło de autorità | VIAF (EN) 1146824407307630420 · GND (DE) 7704523-3 · BAV ADV11363774 · WorldCat Identities (EN) 1146824407307630420 |
|---|