Salta al contegnùo

Ceza de San Gregorio (Venesia)

Coordenae: 45°25′50.35″N 12°20′01.62″E
Pending
Da Wikipedia, l'ençiclopedia libara.
Cheło che te ghè schcià el rimanda a sta voxe, parché el xe on so sinònemo o el vien esplegà cuà drento. rimandamento da Céxa de San Gregorio


Infobox de InfrastruturaCeza de San Gregorio
Someja
Dati
SorteCéxa (desconsagrà)
Costrusionseculo XV Cànbia el vałor in Wikidata
Caraterìsteghe
Stiłe architetònegoarchitetura gòtega Cànbia el vałor in Wikidata
 Venesia

Map

45°25′50.35″N 12°20′01.62″E

Atività
DiòsezePatriarcàdo de Venesia Cànbia el vałor in Wikidata
RełijonCatołéga

Céxa de San Gregorio

Ła Céxa de San Gregorio xe un edificio lerigióxo de Venesia, situà inte el sestièr de Dorsoduro.

Se afasa sol canpo omonemo a pochi pasi da ła céxa de ła Sałute, (che se leva subito poco più a est, oltra el rio de ła Sałute).

Abbazia di San Gregorio

Costruìa, sensa segurésa de quando co precixion, so'i scominsi del IX secoło, inte el 1989 ła xe stàda sotoponesta ai benedetini de l'abasia de Sant'Iłario. A cauxa de ła decadensa de sta ultima nei ani drìo se gà asistìo ad un progresivo trasferiménto dei muneghi verso San Gregorio che gà avùo sima inte el 1214, co ła xe deventàda sede prinsipàl de ła comunità.

Intanto ła Ceza praticava funsion de pieve intestàe in un documento del 1164, co prèti nominà dai fràri. In orixene ła gera afiliàda ała Céxa de Santa Maria Zobenigo donca el piovàn gavea l'obligo de andàr ne l'orixinàl el sabo santo par vardàr la benedision del fonte bateximal, risevendoghene l'aqua santa.

Ridòta a comenda inte el 1450, l'abasìa gà traversà un longo periodo de decadensa sia econòmega che spiritual che gera fenìo co ła sopresion del monastièr inte el 1775. Ła Ceza gaveva mantegnìo par un tenpo curto el ròło de parochiàl, ma inte el 1808 soto Napołeon ła gera stàda seràda al culto e ła giurisdision xe pasàda a Santa Maria del Rosario (vulgo Gexuati).

Mentre i stàbiłi del monistièr vegniva adibìi ad abitasion, ła Ceza xe stàda ocupàda da na botéga de ła Zeca par la rafinara de l'oro. Dopo el restauro dei ani 1959-60 gera stàda adibìa al laboratorio de restauro de ła Soraintendensa par i beni artistici e storici de Venesia. Ancùo rexulta da tenpo sbandonà.

L'edificio atuàl xe el rexultàdo de ła costrusion quatrosentesca ad òpara de Antonio Cremonese, che gà sostituìo al precedente stìl veneto-bixantin el gotico.

Ła fasàda a capana xe tramexàda da quatro łexene. Al centro se trova el portàl, serà da un ełegante soaxa a roxete, e apena sòra del gran roxon. El pien dei matòni che se vede xe sołevà da do bifore soramontàe par banda.

A l'interno, a navàda ugnòła, ghe xe anca quel che resta dei afreschi. De gran interese łe tre absidi coi sofiti a capriate.

Bibliografia

[canbia | canbia el còdaxe]
  • Marcello Brusegan, Guida insolita ai misteri, ai segreti, alle leggende e alle curiosità delle chiese di Venezia, Newton Compton, 2004, pp. pp. 226-227, ISBN 978-88-541-0030-5.
  • Giuseppe Tassini, Curiosità Veneziane, note integrative e revisione a cura di Marina Crivellari Bizio, Franco Filippi, Andrea Perego, Vol. I, Venezia, Filippi Editore, 2009 [1863], pp. pp. 336-337.


Voxe łigàe

[canbia | canbia el còdaxe]

Altri progeti

[canbia | canbia el còdaxe]
Traesto fora da Wikipèdia - L'ençiclopedia łìbara e cołaboradiva in łéngua Vèneta "https://vec.wikipedia.org/w/index.php?title=Ceza_de_San_Gregorio_(Venesia)&oldid=1171681"