Marco Corner

Marco Corner
	;
Biografia
Nasimènto	1285 ; Venèsia (Itàlia)
Mòrte	13 de zenaro del 1368 (82/83 ani); Venèsia (Itàlia)
Liogo de sepełimento	Baxéłega de San Zanipoło ; Monumento funebre del doge Marco Corner (it)
59o Doxe
	21 de lujo del 1365 – 13 de zenaro del 1368 ; ← Lorenzo Celsi (it) – Andrea Contarini (it) →
Dati personałi
Rełijon	Catołicismo
Atività
Posto de laoro	Venèsia
Ocupasion	diplomàtego, miłitare
Fameja
Fameja	Corner (it)
Cògnuze	Caterina Corner (it)
Zenitori	Catarina Corner (trisnipote (it) ); Enrico Scrovegni (it) (suocero (it) ); Giorgio Corner (it) (trisnipote (it) ); Marco Corner (it) (pronipote maschio (it) ); Giorgio Corner (it) (nevodo)

Marco Corner o Cornaro (...) divenne il 21 luglio 1365 il 59º doge della Repubblica di Venezia.

Biografia

Orìzeni

El ze nasesto inte'l 1286 da Giovanni Corner "da i Santi Apostołi", parsonałità pùblega impenjada inte ła diplomasia, e da un Anjeze de'l cuało A se injora el cazado. El gavéa sincue fradełi: Tomaso, Filippo, Pietro, Benedetto e el più famozo Andrea, che'l gavéa incarghi inportanti.

Łe notisie de ła prima parte de ła só esistensa łe ze asae scarse e połemiche. No A ze miga seguro el frecuentamento de l'Univarsità de Pàdoa, dove el gavarà conseguìo el dotorado in derito. El doveva comuncue èsar un omo de cultura, infati da'l só testamento se sa che el posedeva na propia biblioteca.

Łe prime testimonianse serte su so conto łe ze datàe de'l 1336, ma el pol èsar identifegà co un Marco Corner che'l ze stà consejer dogal el 22 de majo 1327, anbasador in Persia el 26 de zunjo 1328, bailo de Costantinòpołi inte'l febraro 1329, menbro zontà inte na comision de tre savi incargada de tratar co serti saraceni inte'l zenaro de'l 1332 e conte de Sebico inte'l 1333. Bezonja parò presizar che ghe ze stà almanco un omònemo contenporaneo, cioè Marco Corner de Leone che'l ze stà anbasador a Ravena e a Forlìinte'l 1322.

Ła prima testimoniansa serta ła ze datada a'l 1336, durante ła guera contro Alberto II e Mastino II de ła Scala. Inte 'l otobre de cheł'ano, insieme a Andreasio Morosini, el ga guidà l'ezèrsito veneto in un'incursion che ła ga razonzesto i soborghi de Pàdoa. Inte'l marso de'l 1337 el ze stà anbasador par conto de ła lega anti-scałizera, mentre el ze stà a Venesia el 4 de agosto, cuando Marsilio da Carrara el ga tratà de ła consenja de Pàdoa. El 1 de setenbre dopo el ga łasà el comando de łe trupe par deventar podestà de Pàdoa, carga che'l ga mantenjùo fin a'l febraro 1338.

Daspò na parenteze de siłesio, el reconparise el 18 de zunjo 1340 a Uden, par arbitrar un verto che no se sa altro. El 21 de zunjo 1344 el ze stà nominà conte de Zara e el recoverzeva ancora 'sta carga el 4 de magio 1345, cuando ła sità ła se alsa contro i veneti; in cueła ocazion el ze stà costreto a reparar inte ła roca sitadina, venjindo salvà da Pietro Canal, rivà in sità co sincue gałee. De novo sconparso da łe fonti, el se cata inte'l 1347-48 come duca de Candia, mentre el 10 de majo 1350 el rezulta prezente a Venesia.

El ga dezvolzesto rołi de primo piano durando ła Tersa guera veneto-zenoveze. El 1° de majo 1352, calche tenpo dopo ła bataja de'l Bosforo, el Senato el ga nominà cuatro providori a l'armada de mare par coajudar el capitan zeneral Nicolo Pisani: ze stà ełeti Marino Faliero, Marino Grimani, Giovanni Dolfin e el Corner. Riunìo a'l comandante el 7 agosto a Candia, se ga desizo de dirizer ła flota inte'l mar Maggiore, dividendoła cuindi in do scuadre comandàe respetivamente da'l Dolfin e da'l Falier; 'st'ùltemo el ga sotoscrito po' l'ato co'l cuało Giovanni V Paleologo el gaveva cedesto a Venesia Tenedo par tuta ła durada de'l conflito, in canbio de un prestio de vintimiłe ducati. No A se ga miga notisie partegołari revardo a'l Corner che, probabilmente, el ze restà darente a'l Pisani, tornando a Venesia a fine ano insieme a i altri providori - escluzo el Dolfin. Inte'l zenaro de'l 1353, insieme a'l Falier, el ze stà in mision a'l re Luigi d'Ungheria che'l pretendeva el ritorno de Zara e de ła Dalmasia; davanti a łe menase de'l sovran, pronto a afrontar Zènova inte'l conflito, i anbasadori i ga otenjesto l'arbitrato de Carlo IV de Lussemburgo che'l ze riusìo a rezolver ła vertensa inte'l ziro de calche tenpo. I do i ze stà po' mandài a l'inperador e i ga partesipà inte'l febraro a ła riunion de'l Parlamento de Viena; i jera ancora łì el 14 de marso, cuando Carlo el ghe ga conferìo łori el titoło de cavałieri. Inte ła fine de'l meze el Corner el ze tornà a Venesia, dove el ga refarìo a'l governo łe intension de Luigi.

Inte l'otobre de'l 1354 el ze entrà inte na comision de sincue savi incargà de tor serti provedimenti, tra cui cuełi revardanti ła deseza de Carlo IV in Itałia. El meze dopo el ze stà in mision co altri tre venesiani par razonzer l'inperador a Mantoa. In cheła ocazion, su mandato de'l Cołegio, el ga prezentà un posibiłe zboso de acordo de paze co Zènova. El 29 de novenbre el ga refarìo a'l Cołegio e a'l Senato de'l so operato.

L'ano dopo ghe ze stà dimandà de asumer ła carga de capitan zeneral da Mar, ma el ga refiudà adusendo motivi de sałute (el ze stà sostituìo co Bernardo Giustinian). El se catava a Venesia durando ła conzura de'l Falier e in caza sua se ga riunìo i patrisi par désider łe mezure da tor contro ła crize. Posto a cao de ła defeza de ła sità, el ga reto ła Repùblega par el breve parìodo intercorso tra l'ezecusion de'l Falier (17 apriłe) e l'ełesion de'l sucesor Giovanni Gradenigo (21 apriłe). El 1 de setenbre de'l steso anno el ze stà de novo nominà podestà de Pàdoa e el ze ancora in carga el 13 de zunjo 1356.

Le notisie dopo el 1355 łe ze scarse anca se A rezulta che el ga concoresto, sensa suceso, a acariga e Dogz durantdoel "conclave" del' 1361 da'l cuało ze venjùo fora vinsidor el so predecesor, Lorenzo Celsi. A l'època el rezultava cavałier ma no ze miga ciaro da chi che'l ghe fuse stà conferìo 'sto titoło.

Dogado

Ła morte de Lorenzo Celsi el 18 de łujo 1365, ofisialmente par na małatia psìchega, e el pronto conclave che'l ło ga ełeto, el 21 de'l médemo meze, i ga mostrà na serta tension inte ła sosietà veneta che, 'pena scanpada a ła conzura de'l 1355, ła gavéa temùo de repionbar inte ła guera sivile.

Nonostante łe całunie de i aversari revardo a'l "mizero" cazado de ła muger, ła fegura de Corner ła ze emersa come ideałe par ła suprema carga: vecioto, modesto, fedełe. Na volta ełeto el ga introdoto un conportamento dimeso e respetozo verso i organi pùbleghi, ben diverso da ła rogansa de tanti só predecesori. Durando i do ani e mezo de'l só renjo Venesia no ła ga visto grandi canbiamenti o guere riusindo a restar consentrada inte ła só prinsipałe fonte de richesa: i comersi internasionałi.

L'ùnega nota stonada ła ze venjùa da l'Izoła de Creta (Candia) dove, daspò na revolta, i venesiani i ze stà costreti a desimar ła popołasion e rader a tera tanti viłagi, repopołando ła zona co coloni selesionài par ła só fedeltà.

Marco Corner el ze morto a łe prime łuze de l'alba de'l 13 de zenaro de'l 1368, concludendo na vita de protagonista de ła Serenisima Repùblega.

Nota de ła notifica

Altri projeti

Wikimedia Commons el detien imàjini o altri file so Marco Corner
Scholia el detien schemi gràfeghi so Marco Corner

Linganbi foresti