Ceza de Santa Maria Zobenigo

	Ceza de Santa Maria Zobenigo
Nome inte ła łéngua orizenałe	(it) Santa Maria del Giglio
Epònemo	Maria Vèrzane e Lilium martagon (it)
Dati
Sorte	Céxa
Architeto	Giuseppe Sardi (it)
Costrusion	966; 1105; 1680
Dedicà a	Maria Vèrzane
Caraterìsteghe
Stiłe architetònego	architettura barocca italiana (it) ; baroco
Materiałe	cuareło
Pozision
	Venesia
Pozision	San Marco
	45°25′57.32″N 12°19′58.08″E
Atività
Diòseze	Patriarcàdo de Venesia
Rełijon	Catołéga
Ligo web	chorusvenezia.org…

Ceza de Santa Maria Zobenigo
	;
Nome orizenałe	(it) Santa Maria del Giglio
Biografia
Dati personałi
Rełijon	Catołicismo
Sito web	chorusvenezia.org…

Ła céxa de Santa Maria Zobenigo (Céxa de Santa Maria del Zegio), xe un logo de culto catołico situà inte el centro de ła sità de Venesia, inte el sestièr de San Marco.

Storia

Segondo łe informasion rancuràe dai antighi studioxi, ła Ceza sarìa stàda costruìa inte el X secoło da ła famegia lubanico o Giubenico (da cui riva el nome de Zobenigo) forse co el concorso dei Erizzo, dei Barbarigo e dei Semitecolo. No xe segura gnanca l'eresion a parochiàl, che in ùltima podarìa risałìr a l'XI secoło. Ła gavea giurisdision so nùmaroxe filiałi (San Moisè, San Fantin, San Maurisio, San Beneto, Sant'Anzoło, San Vidal, San Samuel, San Gregorio, San Vio, Sant'Agnexe, San Trovaso, San Barnaba e San Rafael.

Durante łe sopresion napołeoneghe gà avùo a łe so dipendense San Vidal, San Maurisio e San Fantin ma dal 1967 ła Ceza xe retoriàl dipendendo da San Moisé^[1]

Descrision

Costruìa da nòvo inte el 966 e inte el 1105 a cauxa de vari incendi, ła sièra atual se ga avùo drìo el restauro capità inte el 1680^[1].

Fasàda

L'interno de ła Ceza xe òpara de l'architeto Giuseppe Sarti da Morcote, caolaoro del baroco. Ła xe costituìa da na serie de nìcie co statue e basoriłievi intervałàe da cołone ioniche (fàsa inferior) e corinsie (fasa superior). Ła statua ne ła nìcia sentràl del segondo ordene, rafegurante Antonio Barbaro sul sarcofago, xe stàda atribuìa al scultor fiamingo Giusto Le Court mentre łe quatro statue dei so fradèłi xe atribuìe al so arlèvo el todesco Enrico Merengo. Łe nùmaroxe vitorie inte i penàci e i Atlanti xe atribuìi a Tommaso Rues.

Ła fasàda de ła Ceza xe stàda definìa da John Ruskin co ła fasàda de ła Ceza de San Moisé na Manifestasion de insołènte esendo ste qua dedicàe escluxivamente a ła cełebrasion de do famegie e non de Dio.^[2]

Antonio Barbaro
Carlo Barbaro.
Francesco Barbaro
Giovanni Maria Barbaro.
Marino Barbaro.

Interno

Ła Ceza drento gà na navàda ùgnoła co tre capèłe laterane retangołari par banda. L'abside, logàda sol lai oposto rispèto a l'intràda, xe anca staltra a pianta quadra e ła xe covèrta da volta a stèła. Su l'altèr maxor, so' łe bande del tabernàcoło, ghe xe do sculture rafeguranti l'Annunciazione òpare de Enrico Merengo.

Atraverso un àndio intrà ła prima e ła segonda capèła de drèta se riva ne ła Capèła Mołìn, co a sànca ła tèła Madonna col Bambino e San Giovanni, l'ùgnoło dipinto de Peter Paul Rubens conservà a Venesia, a l'ingrèso de ła capèła ghe xe San Vincenzo Ferreri de Giambattista Piazzetta e Giuseppe Angeli (1750).

Ne ła segonda capèła de drita, po', sora l'altèr, ghe xe ła statua de San Gregorio Barbarigo òpara de Giovanni Maria Morlaiter.

L'interno
L'Annunciazione, opera di Enrico Merengo
Organo (Mascioni 1914).

Organo a cane

So l'anpia cantoria łignea logàda so' ła parède fondàl de l'abside trova longo l'organo Mascioni opus 321, costruìo inte el 1914. El strumento a do tastadùre e pedałiera e a trasmision pneumadega, xe contegnùo in una scatòła scolpìa ricamente e tramexàda in tre canpàe da quatro cołone grande de stìl corinsio. Eco qui soto ła conpoxision fonega

Prima tastadùra - Grand'Organo
Repién
XV	2'
Prinsìpal	16'
Prinsìpal	8'
Otava	4'
Dolse	8'
Cornéto

Segonda tastadùra - Espresivo
Spontón	8'
Vioła	8'
Concerto viołe	8'
Flauto	4'

Pedàl
Contrabaso	16'
Armonico	8'

Union e acopiamenti
Union	I-P
Union	II-P
Union	II-I
Grève	II-I
Alta	II-I

Bibliografia

Martin Gaier, Facciate sacre a scopo profano. Venezia e la pułìtega dei monumenti intrà Quattro e Settecento. Istituto Veneto di Scienze, Lettere ed Arti, ISBN 88-88143-14-9.