Ceza de Santa Maria de ła Cełestia

	Ceza de Santa Maria de la Celestia
Epònemo	Asunsion de Maria
Dati
Sorte	Ceza
Dedicà a	Asunsion de Maria
Pozision
	Venesia
Pozision	Casteło
	45°26′15″N 12°20′59.28″E
Atività
Diòseze	Patriarcàdo de Venesia
Rełijon	Catołega

Ceza de Santa Maria de ła Cełestia
	;
Biografia
Dati personałi
Rełijon	Catołicismo

Ła Ceza de Santa Maria Sunta in Cièło, o megio 'Santa Maria Cełeste, vulgo Cełestia gera un edificio lerigióxo de Venesia.

L'edificio se levava a Castèło afasandose so' l'omonemo canpo, un puòco più a est de San Francesco de ła Vigna.

Storia

Fondàda inte el 1119 dai Celsi, xe stàda fenìa inte el 1239 soto el dogato de Jacopo Tiepolo.

Za inte el 1237 xe stà zontà un convento de mùneghe cistercensi, rivàe da Piacensa e che dipendeva da l'abasia de Chiaravalle de ła Colomba. No xe pasà tanto tenpo che łe lerigióxe se gaveva fato rafeguràr par la so imorałità, tanto da vegnir più volte (ma vanamente) reprexe dai poderi eclexiastici. Cussì, sol scominsio del Quatrosento, gera pasàe soto ła giurisdision de ła diocexi de Castèło.

Inte el 1569 ła Ceza xe stàda colpìa da un forte incendio s-ciopà dal visin Arsenal. Inte el 1581 xe scominsiàda na recostrusion so dexegno de Vincenzo Scamozzi che se ispirava al Pantheon de Roma. Parò i atriti s-ciopài infra łe mùneghe e l'architeto gaveva fato vegnìr manco el progeto: i laori se ga blocà a partìr dal 1606, desfàda da nòvo, xe stàda fabricàda a croxe łatina e consacràda inte el 1611.

Inte el 1810 soto Napołeon, el conpleso xe stà serà par pasàr a ła Marina. Drìoman ła Ceza xe sàda butada zo.

Edificio

L'ultema recostrusion gaveva reałizà un edifico a croxe łatina co tre capèłe danànsi e tre par ogni banda. Drento gera conservàe òpare de Andrea Vicentino, Jacopo Palma il Giovane, Antonio Foler e Domenico Chiesa. Inazonta gera sepełìi l'amiràgio Carlo Zeno e 'l dose Lorenzo Celsi, ma quando ła Ceza xe stàda demołìa łe so spògie gera stàe trasferìe ne l'osario de Sant'Ariano e łà despèrse.

Tien oncora bòta el giòstro del convento, reałizà inte el 1571 da Andrea Palladio.

Bibliografia

Giuseppe Tassini, Curiosità Veneziane, note integrative e revision a cura di Marina Crivellari Bizio, Franco Filippi, Andrea Perego, Vol. 1, Venezia, Filippi Editore, 2021 [1863], pp. pp. 215-216.

Marcello Brusegan, Guida insolita ai misteri, ai segreti, alle leggende e alle curiosità delle chiese di Venezia, Newton Compton, 2004, pp. pp. 372-373, ISBN 9788854100305.