Pasiente gramaticałe

In lenguìstica el pasiente el xe l'argoménto verbałe che el subise un canbiaménto de stato provocà dal verbo.

Par exenpio go sbianchezà ła caxa vol dir che ła caxa ła ga ciapà cołor bianco e ła Marta e l'Antonia łe giusta roloji vol dir che i roloji ruti i vien justài: caxa e roloji i se ciama pasienti del verbo (dal łat. patiens chi che subise, patise).

Łe łéngue de tipo acuxativo (ex.: łatin, vèneto, ingl., ted.) łe pol marcar el pasiente col caxo acuxativo, oben łe pol métar el verbo al pasivo e segnar el pasiente come un sojeto nominativo.

Łe łéngue ergative (basco, georgian) invese łe ségna el pasiente col caxo asołutivo.

Serte łéngue łe distingue el pasiente da l'ojeto dei verbi de esperiensa, o sia da chi che xe comunque ojeto magari anca direto de l'asion verbałe ma sensa subir un canbiaménto de stato: par exenpio co verbi come védar, sentir, vardar (védar calcheduni no vol mìa dir che ła persóna vista ła stà mejo, pezo o difarente da prima) serte łéngue łe dopra un ojeto esperiensiałe che el vien segnà in modo difarente dal pasiente, par exenpio co na prepoxision o na dexinensa difarente.