Cieza de San Girolamo
Cieza de San Girolamo | ||
| ||
| Epònemo | Jerònimo  | |
|---|---|---|
| Dati | ||
| Sorte | Ceza | |
| Dedicà a | Jerònimo | |
| Caraterìsteghe | ||
| Stiłe architetònego | architetura gòtega | |
| Pozision | ||
| Rejon aministrativa | Venèsia (Itàlia) | |
| Pozision | Mestre | |
| ||
| Atività | ||
| Diòseze | Patriarcàdo de Venesia | |
| Rełijon | catołicismo | |
|
| ||
Ła cieza de San Girolamo ła ze un łogo de culto catòłego de Mestre, inte'l comune de Venesia.
Ła ze considarada tradisionalmente el pì antigo łogo de culto de ła łocałità[1]. Atualmente la raprezenta na retoriałe dependente da ła parochia de'l Domo[2] e ła ze zestìa da łe Fie de ła Cieza[3]. Ła cieza de San Girolamo ła costituise l'ùnego tenpio medievałe restà inte ła teraferma venesiana, e malgrado el gabia subìo vari remanezamenti inte'l córar dei sècoli, el conserva oncora l'inpianto romànego-gòtego de łe orizene.
Storia[canbia | canbia el còdaxe]
Ła tradision ła aferma che San Girolamo ła ze stà fazesta sù inte'l 1261 so'l łogo in cui sorzeva ła ceła de un eremita. Ła ze stà consacrada fursi el 12 febraro 1349 e ofisiada dai Servi de Maria (Serviti). Una de łe pì antighe rafegurasion de ła cieza ła podarìa èsar na miniadura inte ła mariègoła de ła Scola de San Marco (XVI sècoło): in st'altra A conpare el patron co un tenpio a tre navàe inte ła man dreta, sìnbolo de ła Cieza univarsałe[4].
Ła ze stà consacrada inte'l 1520 daspò łe destrusion de'l 1513 ad òpara dei Spanjołi e Todeschi aderenti a ła Łiga de Cambrai. De chel tenpo A dovarìa èsar ła costrusion de ła tore canpanaria.[5]
Inte'l 1658, co ła sopresion de'l convento dei Serviti, Carlo Carafa, nunzio apostòłego inte ła Serenissima, el ghe ga afidà ła cieza a cuatro Scołe che dezà łe ghe gaveva trovà sede (La Scołe de San Marco e cueła de' Rozario) o che inte l'ocazion i se gaveva trasferìo (ła Scoła de San Nicołò – de ła fragia de całegheri e vendidori de curame – e cueła de San Biazio – de ła fragia dei barcariołi –)[6], łe cuałe łe aministrava par mezo de un capełan da łori ełeto[7].
Inte'l 1807 i editi napołeòneghi i ga soprimesto łe Scołe e rendesto San Girolamo senplise susidiaria de'l Domo[7].
A ła metà de'l Setesento ła cieza ła ga subìo un radicałe restauro co'l refasimento de ła fasada[8]. Altri łaori i se ga avùo inte i sècołi drìo; el pì consistente el ze cueło de'l 1992[9], durando el cuało, fra l'altro, A ze stà repristinàe do antighe fenestre gòteghe de ła parede dreta. L'11 zenaro 2016, drioman el maltenpo, A ze croada zo parte de ła trabeasion de'l tinpano so ła fasada[10]. Inte'l mèdemo ano, seguito de na tenpetiva rancura de fondi[11], A ze stà conpletà el restauro de ła fasada[12].
Descrision[canbia | canbia el còdaxe]
Ła fasada setesentesca in bianco intonago ła ze tripartìa da cuatro łèzene iòneghe sorzenti da alti bazamenti in piera e soramontada da un tinpano decorà da acroteri a vazo o vołute anca łori in piera. El portałe el ze soramontà da do vołute a foza de tinpano e soto łe do nicie vode ai ładi l'ùltemo restauro el ga restituìo i dełicati decori a stuco de łe giósołe.
L'interno el ga subìo i intarventi de ła prima metà de'l Novesento, che i ghe parsialmente restituìo el só antigo aspeto medievałe, inte uno stiłe che'l reflete ła faze de pasagio da'l romànego a'l gòtego. Carataristeghe łe antighe capriade łinjee, remese in vista inte'l 1949. Tìpega ła volta a costołoni gòteghi de'l prezbiterio. So ła sanca, spica el siclo de cuatro tełe rafeguranti sene de ła vita de San Nicolò de Myra (1607) sołe òpare serte de Annibale Mancini, un pitor de scoła venesiana. I depinti i raprezenta co un gusto popołaresco e'l conpanjamento de scrite l'ełesion de Nicolò a vescovo de Myra e i epizodi de tre miracołi: Nicolò el bloca l'ezecusion capitałe de tri zòvani, Nicolò che'l salva na nave de pełegrini da'l naufrazo e infin Nicolò che'l apare a l'inperador par otenjir ła łibarasion de tre prezonieri acuzài inzustametne[13]. De'l prezbiterio, va recordà el miracołozo Crozifiso in sedro (XV sècoło) el cuało, drìo na tradision, el ga obligà i barcariołi che i ło trasportava a portarlo a San Girolamo e che oncora ancùo el costituise ogeto de partegołar venerasion[14]. L'altar major sieentesco el prezenta ła pała de l'anbieto de Palma il Giovane che ła rafegura Madonna con il Bambino e Santi, tra st'altri A se reconse San Giovannino battista (San Zuanin Batista), San Girolamo che'l se bate el peto e in zenòcio so ła dreta San Filippo Benizi, priore zenarałe dei Servi de Maria che ła tradision ła vol ła gabia refiudà l'ełesion a papa[15].
Inte ła corte adiasente a ła cieza A se conserva do łastre tonbałe, resałenti, respetivamente, a'l1382 e a'l 1483, che łe retrae łe fegure zasenti e do rełigiozi de l'órdene dei Serviti, un tenpo sepełìi drento a'l tenpio.
Canpane[canbia | canbia el còdaxe]
El canpaniłe el posiede un conserto de 3 canpane in Si3, ełetrifegàe a ła trevizana:
1^: nota Si3
2^: nota Re4
3^: nota Re4
La partegołarità de 'ste canpane ła ze che łe 2 campane minori łe emete scuazi ła médema nota (Re4).
Le canpane łe ezegue ła destirada de'l canpanon, el plenum e, asé raramente, anca ła destirada de ła tersa.
Una de łe canpane ła porta ła data de'l 1520, ano de łe reconsacrasion de ła cieza[16].
Notasion[canbia | canbia el còdaxe]
- ↑ El Duomo, benché de oriznene pì antighe, el ze stà recostruìo tra el Sete e l'Otosento.
- ↑ Patriarcato di Venezia - S. Lorenzo Archivià il 22 marzo 2010 Data inte l'URL no conbazante: 22 de marso 2010 in Internet Archive. .
- ↑ Eror:
<ref>nisun testo par el marcadorduomo - ↑ Eror:
<ref>nisun testo par el marcadorSIUSA - ↑ Adriana Gusso in Arte e fede, op. cit. , p. 65
- ↑ Bortolan, op. cit. , p. 216
- ↑ 7,0 7,1 Eror:
<ref>nisun testo par el marcadorSIUSA2 - ↑ Duomo di Mestre - La chiesa di San Girolamo Archivià il 19 febbraio 2007 Data inte l'URL no conbazante: 19 de febraro 2007 in Internet Archive. .
- ↑ Ecclesiae Venetae - Chiesa di San Girolamo di Mestresiusa.archivi.beniculturali.it. entrada il 15 dicembre 2015. .
- ↑ Marta Artico, Crollo, chiusa la chiesa di San GirolamoLa Nuova Venezia. entrada il 5 luglio 2018.
- ↑ Marta Artico, Mobilitazione per San Girolamo, concerto per raccogliere fondiLa Nuova Venezia. entrada il 5 luglio 2018.
- ↑ Chiesa di San GirolamoArchitetto Battaglia. entrada il 5 luglio 2018.
- ↑ Annalisa Perissa Torrini e Camillo Tonii in Arte e Fede, op. cit. , pp. 45-47
- ↑ Bortolan, op. cit. , p. 217
- ↑ Eror:
<ref>nisun testo par el marcador:02 - ↑ Eror:
<ref>nisun testo par el marcador:03