Ceza de Santa Maria Zobenigo
Nome orizenałe | (it) Santa Maria del Giglio |
---|---|
Biografia | |
Dati personałi | |
Rełijon | Catołicismo |
Sito web | chorusvenezia.org… |
|
Ceza de Santa Maria Zobenigo | |
Nome inte ła łéngua orizenałe | (it) Santa Maria del Giglio |
---|---|
Epònemo | Maria e Lilium martagon (it) |
Dati | |
Sorte | Céxa |
Architeto | Giuseppe Sardi (it) |
Costrusion | 966 1105 1680 |
Dedicà a | Maria |
Caraterìsteghe | |
Stiłe architetònego | architettura barocca italiana (it) baroco |
Materiałe | cuareło |
Pozision | |
Venesia | |
Pozision | San Marco |
Atività | |
Diòseze | Patriarcàdo de Venesia |
Rełijon | Catołéga |
Ligo web | chorusvenezia.org… |
|
Ła céxa de Santa Maria Zobenigo (Céxa de Santa Maria del Zegio), xe un logo de culto catołico situà inte el centro de ła sità de Venesia, inte el sestièr de San Marco.
Storia
[canbia | canbia el còdaxe]Segondo łe informasion rancuràe dai antighi studioxi, ła Ceza sarìa stàda costruìa inte el X secoło da ła famegia lubanico o Giubenico (da cui riva el nome de Zobenigo) forse co el concorso dei Erizzo, dei Barbarigo e dei Semitecolo. No xe segura gnanca l'eresion a parochiàl, che in ùltima podarìa risałìr a l'XI secoło. Ła gavea giurisdision so nùmaroxe filiałi (San Moisè, San Fantin, San Maurisio, San Beneto, Sant'Anzoło, San Vidal, San Samuel, San Gregorio, San Vio, Sant'Agnexe, San Trovaso, San Barnaba e San Rafael.
Durante łe sopresion napołeoneghe gà avùo a łe so dipendense San Vidal, San Maurisio e San Fantin ma dal 1967 ła Ceza xe retoriàl dipendendo da San Moisé[1]
Descrision
[canbia | canbia el còdaxe]Costruìa da nòvo inte el 966 e inte el 1105 a cauxa de vari incendi, ła sièra atual se ga avùo drìo el restauro capità inte el 1680[1].
Fasàda
[canbia | canbia el còdaxe]L'interno de ła Ceza xe òpara de l'architeto Giuseppe Sarti da Morcote, caolaoro del baroco. Ła xe costituìa da na serie de nìcie co statue e basoriłievi intervałàe da cołone ioniche (fàsa inferior) e corinsie (fasa superior). Ła statua ne ła nìcia sentràl del segondo ordene, rafegurante Antonio Barbaro sul sarcofago, xe stàda atribuìa al scultor fiamingo Giusto Le Court mentre łe quatro statue dei so fradèłi xe atribuìe al so arlèvo el todesco Enrico Merengo. Łe nùmaroxe vitorie inte i penàci e i Atlanti xe atribuìi a Tommaso Rues.
Ła fasàda de ła Ceza xe stàda definìa da John Ruskin co ła fasàda de ła Ceza de San Moisé na Manifestasion de insołènte esendo ste qua dedicàe escluxivamente a ła cełebrasion de do famegie e non de Dio.[2]
-
Antonio Barbaro
-
Carlo Barbaro.
-
Francesco Barbaro
-
Giovanni Maria Barbaro.
-
Marino Barbaro.
Interno
[canbia | canbia el còdaxe]Ła Ceza drento gà na navàda ùgnoła co tre capèłe laterane retangołari par banda. L'abside, logàda sol lai oposto rispèto a l'intràda, xe anca staltra a pianta quadra e ła xe covèrta da volta a stèła. Su l'altèr maxor, so' łe bande del tabernàcoło, ghe xe do sculture rafeguranti l'Annunciazione òpare de Enrico Merengo.
Atraverso un àndio intrà ła prima e ła segonda capèła de drèta se riva ne ła Capèła Mołìn, co a sànca ła tèła Madonna col Bambino e San Giovanni, l'ùgnoło dipinto de Peter Paul Rubens conservà a Venesia, a l'ingrèso de ła capèła ghe xe San Vincenzo Ferreri de Giambattista Piazzetta e Giuseppe Angeli (1750).
Ne ła segonda capèła de drita, po', sora l'altèr, ghe xe ła statua de San Gregorio Barbarigo òpara de Giovanni Maria Morlaiter.
-
L'interno
-
L'Annunciazione, opera di Enrico Merengo
-
Organo (Mascioni 1914).
Organo a cane
[canbia | canbia el còdaxe]So l'anpia cantoria łignea logàda so' ła parède fondàl de l'abside trova longo l'organo Mascioni opus 321, costruìo inte el 1914. El strumento a do tastadùre e pedałiera e a trasmision pneumadega, xe contegnùo in una scatòła scolpìa ricamente e tramexàda in tre canpàe da quatro cołone grande de stìl corinsio. Eco qui soto ła conpoxision fonega
|
|
|
|
Bibliografia
[canbia | canbia el còdaxe]- Martin Gaier, Facciate sacre a scopo profano. Venezia e la pułìtega dei monumenti intrà Quattro e Settecento. Istituto Veneto di Scienze, Lettere ed Arti, ISBN 88-88143-14-9.
Note
[canbia | canbia el còdaxe]- ↑ 1,0 1,1 Informazioni dal Sistema Informativo Unificato par le Soprintendenze Archivistiche Archivià il 10 de zunjo 2015 in Internet Archive. .
- ↑ John Ruskin,Le pietre di Venezia. Mondadori, Oscar classici 2000. ISBN 88-04-47677-X
Altri progeti
[canbia | canbia el còdaxe]- Wikimedia Commons el detien imàjini o altri file so Céxa de Santa Maria Zobenigo
- el detien schemi gràfeghi so
Łigadùre foreste
[canbia | canbia el còdaxe]
Controło de autorità | VIAF (EN) 233880025 · LCCN (EN) n98016725 · GND (DE) 4571982-2 · BAV ADV11364664 · WorldCat Identities (EN) n98-016725 |
---|