Savitri Devi

Savitri Devi probabilmente a Calcuta inte i primi ani '40

Maximiani Julia Portas, conjosesta co’l pseudònimo de Savitri Devi Mukherji (Łion, 30 Setenbre 1905 – Sible Hedingham 22 Otobre 1982), ła ze sta na scritora, poeta e ativista de orìzene grega. Ła ze nota pa’l so inpenjo verso ła defeza de i anemałi, de’l sistema de łe caste e de l’indipendensa indiana e pa ła partecipasion a i movimenti neo-nasionalsociałisti internasionałi.

Biografìa

Maximiani Julia Portas, conjosesta pi tardi co'l nome de Savitri Devi, ła ze nasesta a Łion el 30 setenbre 1905 da na fameja de orìzene grega. Zóvane tanto prometente, Maximiani ła se destingue partegołarmente inte i studi. Dapò de un corso de studi orientà verso łe łengue (zovanìsima ła patroniza l'italian, el franseze, l'ingleze, e, pi vanti, el todesco, l'izlandeze, el bengali e l'hindi) ła se apasiona a i testi baziłari de l’antighità grego-romana in version orizenałe. Ecesionalmente eclètega, ła se apasiona anca a’l studio de ła biołozìa. Dapò ła làurea in łétare de’l 1928 a Łion, ła se dèdega anca a i studi universitari de fìzega e de chìmega (diplomi universitari in chìmega inte’l 1930 e in chìmega biołòzega inte’l 1931) e inte’l 1935 ła ciapa el dotorado in łétare. Sensìbiłe a l’eredità ełènega, ła afirmarà pì vanti inte i ani che ła Gresa “ła ga raprezentà na siviltà de fero, inraizà inte ła verità; na siviłizasion che ła gaveva tute łe virtùe de’l mondo antigo e nisuna de łe só debełese, tute łe reałizasion tècneghe de ła modernità sensa l’ipocrizìa, ła meschinità e ła mizeria morałe de l’età moderna” (Pilgrimage).

Doparando łe só conpetense łenguìsteghe, ła pèrtega el Medio-Oriente sercando na soravivensa reałe de ła sacrałità pagana de łe só orizene. Inte un pełegrinajo in “Tera Santa” ła remete in discusion el Cristianèzimo, “superstision de l’omo” antroposéntrega e mortifegante “rełijon de sciavi” sostenidori de Izraełe. Ła vien atrata da un panteizmo “biosentrà” che ła reserca a partir da ła feconda eredità de Ipasia, de l’inperador Zulian e de Widukind che i gaveva rezistìo a’l novo órdene rełijozo instaurà in Europa du miłeni indrìo da i setari sostenidori de Cristo. Maximiani ła se stabiłise in India inte’l 1936 e ła asume el nome de Savitri Devi in onor de łe briłante àneme sołare veneràe da l’Induizmo. Portà da ła só reserca verso na spirituałità fondà so na idèa de na gerarchìa naturałe de i èsari e de i doveri, ła sarà in sta aryavarta – teritorio de i ariani d’oriente – che eła ła sercarà łe virtùe che ła gaveva amirà inte i libri: “I altri pòpołi i ga conservà ła łista de i propi rèi e łe ruine de i só tenpli: i ga na istoria. Ma i ga perdesto ła Tradision de l’esensiałe che l’India ła conserva”. (L’Etang aux lotus). Ła se prezenta cofà pełegrina a Swami Satyananda presidente de ła Mision Indù. Sto movimento de reconcuista identitaria e culturałe el fa fronte a i vasti “caritatévołi” prodoti da ła vera de soversion conduzesta da i misionari cristiani che i conjose łe baze de l’Induizmo ma i fa un “comercio spirituałe” de ła mizeria indiana. Eło ghe spiega ła só vizion de’l mondo, eła ła se declara “pagana – che ła ga senpre refudà ła conversion a ła rełijon de Paulo de Tarso, sircuìa o inposta, de ła só Europa nadałe -” e ła afirma che “ła vol łaorar par inpedir che l’ùnjoło e ùltimo paeze a aver mantenjesto (almanco parsialmente) łe Deitàe ariane – l’India – ła vaga drìo l’ezenpio funesto de l’Ocidente e che ła casca, anca eło, soto l’influensa spirituałe ebràega” (Souvenirs et réflexions d’une aryenne).

Ła insenja istoria indiana e ingleze inte un college de Delhi e ła cołàbora a ła tradusion de testi fiłozòfeghi e rełijozi indresài a paezi ocidentałi par sparpanjar e parpetuar i insenjamenti de l’Induizmo, branca orientałe de ła nostra stesa rełijozità desconparsa. Sostenjendo l’opinion comun in India segondo ła cuała Hitler el fuse l’avatar ocidentałe de’l dio Vishnu, Satyananda l’aceta l’aida de Savitri Devi, anca eła de sinpatìe nasionalsociałiste, che ła se propon cofà conferensiera itinerante inte’l paeze. Stretamente controłà da ła połisìa ła ze ełora sospetà de fomentar na revolta nasionałista a òpara de grupi ostiłi a l’ocupasion ingleze. Sensa altri convenjevołi i britàneghi i tenta de sasinarla numaroze volte. Łagando a i aristocràteghi bramini el cònpito de rezìstar co łe orasion ła decide cosientemente ła vìa de’l kshatriya połìtego e ła se inserise inte i ranghi de’l RSS, movimento zovaniłe patriòtego antenà de’l BJP de i ani ‘90. Miłitante radicałe, ła contribuise a formarghe ła strutura so’l modeło fasista italian. Spesegando łe caste pi ełevàe Savitri Devi ła fa ła conjosensa de Asit Krishna Mukherji, un biondo stòrego bramin che el piovega ła revista nasionalsociałista New Mercury da’l 1935 a’l 1937. Co l’intermediasion de’l RSS ła prosegue un łaoro clandestin de sabotajo anti-britànego soto forma de pamphlet educativi e de conferense. Ła incontra el leader nasionałista indian Chandra Bose, futuro fondador de l’Indian National Army che el łotarà a lài de’l Zipango par zmóvar l’India da’l vergonjozo zòo cołoniałe. Se sparpanja ła dotrina de l’Hindutva (proto-nasionałizmo diramà da V.D. Savarkar da’l 1929) e Savitri ła spiega ła natura de ła só łota inte’l sazo A Warning to the Hindus de’l 1939. Ła ìnsita el pòpoło indian a ła vigiłansa davanti a’l perìgoło demogràfego e culturałe musulman. Ła sostien l’ocorensa de “induizar” preventivamente ła vulnerabiłe masa de fora-casta pi permeàbiłi a na rełijon salvìfega de tipo semìtego cofà l’Izlam.

Ła segonda vera mondiałe ła sciopa in Europa e tute łe ativitàe a caràtare todesco łe vien proibìe in India. Sospetà de sinpatìe nasionalsociałiste, Savitri Devi ła deventa sitadina britànega grasie a Sri Mukherji, che el ghe ofre ła só protesion traverso de un matrimonio bianco concludesto inte’l 1940. Inte un desenałe parcorso insiàtego traverso l’India, Savitri Devi Mukherji ła redize alguni aponti de un viazo de sentenari de chiłòmetri da Benares a Peshawar. In ste note devenjeste L’Etang aux lotus (1940) ła descrive ła spacadura che opon l’ingleze, turista pretensiozo e borgheze, a ła prestansa aristocràtega de l’indù. Savitri ła spiega ła só decizion de canpo in favor de un India bułegante e onta pa’l só refudo de’l caràtare “febriłe e tranzitorio” de łe nostre socetàe ocidentàe igeniste ma vacue e false. Ła espon ła só version par na stratezìa che ła podese soverar in modo pontuałe i prezudisi sociałi e confesionałi e ła sostien inte’l The Non-Hindus Indians and the Indian Unity łe razon de na reconcuista de’l poder de i autòctoni.

Sto sentimento nasionałe fabricà fretołozamente no’l cata che un łeco modesto in teritori indóe ła cosiensa patriòtega ła se łìmita frecuentemente a ła sénplise soravivensa de ła propia casta. A partir da'l 1942 Savitri Devi ła se entuziazma par Akhenàton, faraon de'l XIV sècoło prima de Cristo, conjosesto in Egito par aver inposto na reforma rełijoza monoteista a caràtare sołare. Se podarìa dimandarse cuało tipo de interese podese aver na pagana verso un setario sostenidor de Àton, dìo ùnjoło in nome de'l cuało ze stài desfài i tenpli de i só avi. Anpò, ezistarìa un łigame łontan, inte łe preteze orìzeni ariane de'l faraon. El culto de Àton, aplegà come sołusion a łe diatribe spirituałe de łe nostre socetà moderne el parmetarìa de reunir un Ocidente e un Oriente arian rezenerà co el łigame comun de na spirituałità sołare. Na vizion de'l mondo archeofuturista che ne vien proposta, ben prima de Faye, inte el A Son of God: The Life and Philosophy of Akhnaton, King of Egypt scrito fra el 1942 e el 1945 a Calcuta.

Dapò de na parmanensa indiana de oto ani grasie a'l só "asenjo in bianco" de matrimonio, Savitri ła parte par refugiarse in Europa co un pasaporto ingleze in scarseła... Inte'l 1944 ła pasa par na Fransa de rabalton. In The Lightning and the Sun, piovegà clandestinamente a Calcuta inte'l 1958, ła farà l'anàłizi de ła desfada de'l só eròe. Segondo eła, Hitler el zera sta davero l'àvatar de Vishnu venjesto a restaurar l'órdene tradisionałe e a remontar ła corente tenporałe de'l Kali Yuga o età oscura par rivar a'l Satya Yuga o età de l'Oro. So'l só libro ła definise na gerarchìa inte l'atitudine de l'Omo a confrontarse co'l Kali Yuga, fin de'l siclo caratarizà da l'inversion de i vałori tradisionałi. Ghe ze in prinsipio l'Omo de i tenpi ùltimi che, furo de oro e de onori el se move egoistegamente par i propi interesi. E po ghe ze cueło che, a'l de sora de i tenpi, el refuda onji coinvolzimento inte'l mondo e el se orienta verso ła spirituałità. Sto ùltimo el ze zeneralmente el Bramin inconprezo e schernìo. Sol che par ùltimo vien l'Omo contra el tenpo, el mìstego miłitante che l'àplega par medo de viołensa ła vołontà divina de restaurasion de l'età de l'oro. Segondo Savitri Devi, Hitler el zera sto Omo, e ła só morte no ła mete minimamente in càuza el conbatimento contra i tenpi.

Inte'l 1945, co ła fine de ła vera, ła tèrmena a Łion el só manscrito Impeachment of Man che'l sarà piovegà a Łondra inte'l 1959. Inprenjà de fiłozofìa orientałe, el manifesta na vołontà integrałe de defeza de i anemałi e ła só aversion radicałe verso ła casa, ła corida e ła masełasion. Ła esprime el só favor a l'euzenètega e a l'eutanazìa cofà mezure de sałute pióvega e prevension inte un mondo inte'l cuało el problema demogràfego el crese in modo rapidìsimo tanto inte'l terso mondo cuanto altrove. Spenzesta da ła só mision, indifarente a ła represion de łe idèe conese a ła ideołozìa desfà, Savitri Devi ła sèita candidamente ła só reserca de ła Tradision sperando de recostruir na Europa so l'ezenpio indo-arian de i Veda.

Inte'l corso de łe só pełegrinasion in ocidente in cuałità de costumista de teatro ła va in Izlanda, in Svesia pasando par l'Inghiltera e ła Zermania dove che ła vien arestà inte'l 1948 co l'inputasion de "propaganda nasionalsociałista". Ła vien condanà a tri ani inte ła prezon de Werl, ła sconta soło che sìe mezi dapò de sò ła torna a devulgar ła fede de ła nova Europa. Amesa inte łe confratèrnite de i veterani de vera inprezonài co ła vien rełagà grasie a l'intervento de'l marìo. Inte'l 1950, Savitri Devi ła piovega Defiance, autobiografìa de ła só mision de propaganda in Zermania e de ła só deseza inte łe prezon de'l sistema. Du ani dapò ła èdita Gold in the Furnace che el trata de łe condision de vita cotidiane inte ła Zermania de'l dapò-vera, de i só incontri co i fedełi nasionalsociałisti che i reziste a l'ocupasion aleà. A despeto de na interdision a l'aceso inte'l teritorio ła decide de revédar i só amighi todeschi verso ła fin de'l 1952 grasie a un pasaporto falso. L'ano drìo ła entra in Àustria e ła vìzita i loghi de ła zoventù de'l Führer. Da l'Obersalzberg a Mònaco fin a Norinberga ła reacosta spiritualmente a i intravenjimenti che no ła gaveva vivesto parché inpenjà inte na łota precursora da st'altra banda de'l mondo. Inte'l só Pilgrimage de'l 1958 el łai miłitante el fa posto a na njozi nasionalsociałista co referimenti a l'induizmo che'l se opon a un mondo desacrałizà e ostiłe.

A'l prensipio de i ani '50 Savitri Devi ła conjose Otto Skorzeny, l'intrèpido łiberador de Musołini, organizador fra el 1949 e el 1952 de ła rede de fuga ODESSA, che ła prezenta a Leon Degrelle, el capo rexista belga comandante de ła divizion SS Wallonie. Inte'l 1962 l'ingleze Colin Jordan el fonda ła World Union of National - Socialist (WUNS). Inte i paezi de'l nord Europa se pensa che el posa èsar el senjałe de renovamento tanto spetà Savitri Devi che ła se presìpita in Inghiltera, par deventar menbro fondador e fervente ativista de sta organizasion. Inte'l 1967 Savitri Devi convinta da ła letura de Naissance de l'Odyssée ła scominsia a influensar el futuro editor Ernst Zündel.

Ła torna in India, só tera de ełesion a sesantasincue ani. Inte'l 1971 ła tèrmena el só manuscrito Souvenirs et réflexions d'une aryenne, òpara magistrałe che ła consacra na vita intiera de inpenjo e de łota. Col só stiłe èpego zmisià a sòłide baze fiłozòfeghe ła costituise na fondamentałe òpara de referimento. Stabiłidase a Delhi par el marìo Sri Mukherji, Savitri Devi ła redize Ironies et paradoxes dans l'historie et la légende, antołozìa de curiozitàe istòreghe łigàe a ła "dupia morałe" zudàega eredità da l'ocidente cristian. Senpre in rełasion co l'Europa ła vien contatà inte'l 1958 da Ernst Zündel che ła sotopon a na łonga intervista registrada de ła durada de dieze ore. Pasa tri ani e el deziderio de revédar l'Europa el devien masa forte. Savitri Devi ła torna in Zermania e danovo in Fransa indóe che ła se stansia rente a Łozana. Inte'l 1982 ła vien invità in Amèrica par na serie de confarense. Ła parte co fadiga verso l'Inghiltera e a'l momento de l'inbarco ła vien ciapà da un infarto che ła copa. Inte'l łogo dove che raposa łe sendre de'l fondador de'l movimento statunitense Rockwell, l'urna funeraria de Savitri Devi ła troniza insenbre a cuełe de st'altre icone de personaji che se ga oponesti a i tenpi. Soto ła corona mortuaria segondo łe só vołontàe ghe ze na runa Man roversa.

Par ła devosion irasionałe che na spoza mìstega vòta a'l só dio, Savitri Devi ła ze romanjesta fedełe a ła fede purìsima de łe orìzene ariane de l'Ocidente. Conprendendo ła Tradision inte el só sinjifegar pi anpio, łonzisima da ła contingensa meschina de nasionałizmi e siovinizmi moderni, eła ła ga fato sóa ła leze brahmànega de'l "tuto el ze un" che ła coórdena caùnjo ełemento de l'Universo a'l só posto adecuà. Ła reputasion de sta dona straordinaria, che ła ga conpiesto el ziro de i nasionałizmi contenporanei, ła pròvoca a cualcheduni un sorizo conpasà, a altri na amirasion incondisionà par ła testimoniansa vivente de ła fede de Wewelsburg e de ła Bhagavad Gita. In tuti i cazi, anpò, el só recordo l'inpon el respeto dovesto a'l soldào połìtego, a l'Èsar contro i só Tenpi. [Tradusion de https://www.centrostudilaruna.it/savitrideviluce.html de Sigrid Helia]

Òpare

Libri come Maximine Portaz

Essai-Critique sur Théophile Kaïris, 1935

La simplicité mathématique, 1935

Libri e pamphlet come Savitri Devi

L’étang aux Lotus, 1940

A Warning to the Hindus, 1939

The Non-Hindu Indians and Indian Unity, 1940

Akhnaton’s Eternal Message, 1940 (pamphlet)

A Perfect Man: Akhnaton, King of Egypt, 1940-1942

Joy of the Sun, 1942

A Son of God, 1946

Akhnaton: A Play, 1948

Impeachment of Man, 1959

Gold in the Furnace, 1952

Defiance, 1951

Pilgrimage, 1958

The Lightning and the Sun, 1958

Paul de Tarse, ou Christianisme et Juiverie, 1958

Long-Whiskers and the Two-Legged Goddess, 1965

Souvenirs et réflexiones d’une Aryenne, 1976

Libri pòstumi e mài conpletài

Forever and Ever, 1952-1953

Hart Wie Kruppstahl, 1961-1963

Tyrtée l’Athénien, 1963-1979

Ironies et paradoxes dans l’histoire et la légende, 1979-1979

Tradusione come Maximine Portaz

Voltaire - Candide, 1945

Denis Diderot - Confessions of a Nun, 1944