Ponte de Brenta

Ponte de Brenta

Ex fermada feroviaria de Ponte de Brenta
Pozision
45°25′30″N 11°56′44″E

Ponte di Brenta, el ze un soborgo de'l comune itałian de Pàdoa.

Zeografia fìzega

El ocupa ła stremità nordorientałe de ła pariferia de Pàdoa, dełimitada (in senso orario partindo da est) da ła riva destra de'l Brenta, da l'autostrada A4 e da ła ferovia Venesia-Miłan.

Storia

In orìzene Ponte de Brenta ła jera na łocałità conpreza inte'l teritorio de Noventa Padoana e ła sóstoria ła se interesa co 'st'ùltema. Ła zona, probabilmente abitada za in època romana, durando l'alto medioevo ła zera stà abandonada e ghe ga cresùo ła cusìdita Selva del Brenta de ła cuała el ze devenjùo propietario el véscovo de Pàdoa.

Inte'l 1191 A ze stà costruìo un ponte so'l Brenta (da cui el topònemo) par favorir i cołegamenti tra Venesia e Pàdoa. L'òpara ła ga favorìo ła formasion de l'odierno insediamento, in orìzene un picoło borgo de contadini afiancà da na capeła. Inte l'isteso parìodo ga tacà el dezboscamento de ła selva, concluzo probabilmente verso ła fine de'l Dozento.

A l'inisio de'l Cuatrosento Ponte de Brenta el ze devenjùo parochia autonoma, destacàndose definitivamente da Noventa. Inte ła metà de l'isteso sècoło ła cresita demogràfega ła ga portà a na prima riedifegasion de ła cieza.

Monumenti e łoghi de intarese

Cieza de San Marco

Ła ze ła pì antiga de łe do parochiałe de'l cuartier: łe só orìzene łe gavarìa da resałir a l'època de ła formasion de'l borgo, inte'l baso medioevo. Ła prima citasion ła conparise inte na dièzema papałe de'l 1297, inte ła cuała A ze recordà come Ecclesia S. Marchi Ponte Noente. Ła jera stà a łongo dependente da ła cieza de Noventa, a só volta sotoponesta a ła pieve de Tore.

Gavea subìo na prima recostrusuion inte'l Cuatrosento, probabilmente in concomitansa co ła só ełevasion a parochiałe. L'edificio atuałe el ze parò el rezultado de un ultarior refasimento, reałizà tra el 1747 e el 1749 so projeto de l'architeto Domenico Brunello e par inisiativa de'l paroco don Domenico Leonati; bona parte dei finansiamenti ła ga provenjesto da'l patrisio venesian Giovanni Bollani che'l viegiava a Ponte de Brenta.

L'edificio el se prezenta cofà un intaresante ezenpio de architetura baroca, rico de presioze òpare d'arte.

I afreschi de'l sofito, rafeguranti epizodi de ła vita de san Marco, i ze łaori de Giambattista Crosato. L'altar major l'è stà reałizà da Giuseppe Caribolo in marmaro de Carrara (ma el basorełievo che'l orna el pałioto el ze de Bortolo Budolo), mentre el tabernacolo el ze de Agostino Fasolato. Ai ładi de 'st'ùltemo A se cata do statue de Giovanni Bonazza rafeguranti el patrono e san Daniele. Ła pała de l'altar major (1565 ca.) el ze de Parrasio Micheli.

Łe parede łaterałe de'l coro łe porta do pałe de Jacopo Marieschi (Ultima cena e Caduta della manna), doni de'l Bollani. Anca i altari łaterałi i ze ornài de prezévołe òpare pitòreghe, respetivamente de Pietro Damini, Lorenzo Gramiccia e Giovanni Battista Cromer. De partegołar vałor l'altar de'l Sacro Cuore, reałizà in marmaro de Carrara da Antonio Bonazza (anca ła speza de 'st'altra òpara ła ze stà sostenjùa da'l Bollani).

De un serto prezo anca el fonte batezemałe in piera de Custoza, scolpìo da Francesco Androsi.

El pùlpito e ła bałustra de ła cantoria, in łenjo, łe ze òpare de Giovanni Gloria, mentre l'organo el ze de Gaetano Callido e el gaveva sostituìo un presedente stromento de Giacinto Pescetti.

Una de łe parti pì antighe de'l conpleso ła ze el canpaniłe in stiłe romànego-gòtego, ultemà scuazi sertamente inte'l 1437. El rezulta dotà de rełogio fin da'l 1605, cosa pitosto insołita par l'època.

Cieza de Santa Caterina

El ze un edifisio resente, fazesto sù sora de un teren donà da'l com. Ivone Grassetto (l'isteso che inte i ani '60 el gavea recuparà l'ipodromo) a ła parochia de San Marco. Ła parochia de ła cuała ła ze ła zera stà istituìa el 6 zenaro 1977.

Ipodromo Breda

Par savèrghene de pì, vardarse ła voxe Ippodromo Vincenzo Stefano Breda.

Situà inte ła stremità nordocidentałe de ła frasion, el ze el prinsipałe inpianto de'l zènare de Pàdoa. El ze stà costruìo inte'l 1901 da'l senator Vincenzo Stefano Breda so i tereni anesi a ła só viła de ła cuała A se ga parlà poco sora. Daspò el radicałe restauro de'l segondo dopoguera el ze noto anca come "Le Padovanelle" in refarimento a ła padoaneła, un antenà de'l moderno sulky.

Da ła fine de'l 2011 l'ipodromo el ze sostansialmente inativo a cauza de ła crize de'l setor ìpego e de un scandało che'l ga coinvolzesto ła fondasion Breda che ła ło zestiva.

Infrastruture e trasporti

Ponte de Brenta el revesta oncora un rołi stratèzego inte i cołegamenti par Pàdoa par chi che'l riva da est.

Ła strada prinsipałe de'l cuartiere, via San Marco, ła raprezenta un trato de ła strada regionałe Padana Superiore. Un tenpo inportante via de comunegasion de'l Norditałia, ancò bona parte de'l só tràfego el ze asorbìo da łe òpare conese a ła tangensiałe Est de Pàdoa che ła pasa propio a ovest de'l sentro.

A sud de ła łocałità A se cata par zonta el znodo tra l'autostrada A4 provenjente da Venesia e l'autostrada A13 direta a Bołonja. A sudovest sorze, senpre so l'A4, el cazeło Pàdoa Est.

Fin a'l 12 desenbre 2015 Ponte de Brenta ła jera dotà de na propia fermada łongo ła ferovia Miłan-Venesia, servìa da treni regionałi dezvolzesti da Trenitalia inte l'anbito de'l contato de servisio stipułà co ła Region de'l Veneto.

Fra el 1885 e el 1954 inte ła sitadina A jera prezente par zonta na stasion de ła tranvia Pàdoa-Malcontenta-Fuzina, zestìa da ła Società de łe Guidovie Centrali Venete (grupo Società Veneta) che insieme a'l Brenta mèdemo ła ghe dava orìzene ad un sistema de trasporti integrà.