Céxa dei Carmini

	Ceza dei Carmini
Nome inte ła łéngua orizenałe	(it) Santa Maria dei Carmini
Epònemo	Nostra Siora del Monte Carmeło
Dati
Sorte	Ceza
Costrusion	Eror Lua: callParserFunction: function " [[Categoria" was not found.
Dedicà a	Nostra Siora del Monte Carmeło
Caraterìsteghe
Stiłe architetònego	architetura renasimentałe
Materiałe	cuareło
Pozision
	Venesia
Pozision	Dorsoduro
	45°26′00.56″N 12°19′19.92″E / 45.43349°N 12.3222°ECoordinae: 45°26′00.56″N 12°19′19.92″E / 45.43349°N 12.3222°E
Atività
Diòseze	Patriarcàdo de Venesia
Rełijon	Catołega
	; ; ; ; ; ; ;

Eror Lua: callParserFunction: function " [[Categoria" was not found.

Ła céxa de Santa Maria dei Carmini anca ciamàda Santa Maria del Carmelo o comunemente "i Carmini" xe na Ceza de Venesia, logàda inte el sestièr de Dorsoduro e afasàda su canpo dei Carmini.

Storia[canbia | canbia el còdaxe]

L'edificio se leva a fianco de ła Scòła Granda de Santa Maria del Carmelo, conosùa anca col nome de Scoła dei Carmini. Sta confraternita caritatevołe xe stàda uficialmente fondàda inte el 1597 e xe nata da na asociasion caritatevołe de done laiche, le Pinzocchère dei Carmini. I menbri de sto grupo laico zera asocià cofà tersiari al visin monastièr dei Carmełitani.

La céxa, orixinariamente ciamàda Santa Maria Assunta, xe stàda reałixàda a partir dal 1286 e xe stàda consacràda inte el 1348. La fasàda marmorea a matóni, rifata inte i primi deceni del XVI secoło, prexenta łunete scolpìe da Giovanni Buora de Osteno.

El presbiterio e łe capełe lateràne a l'interno zera stàe costruìe infra el 1507 e el 1514 da Sebastiano Mariani da Lugano.

Sòra el canpanìl, costruìo da Giuseppe Sardi de Morcote, ghe xe ła statua de ła Madona del Carmine, scolpìa inte el 1982 da Romano Vio, in sostitusion de ła presendente che zera stàda desfàda da na sita.

Descrision[canbia | canbia el còdaxe]

Esterno[canbia | canbia el còdaxe]

A ła łinea del covèrto de l'edificio sacro xe prexenti de łe statue raprexentanti i profèti Elia ed Eliseo, che se pensa che i sia stài fondàdori de l'órdene dei Carmełitani.

Interno[canbia | canbia el còdaxe]

La controfasada prexenta el maxengo monumento funebre reałixà da Francesco Contin e dedicà a Jacopo Foscarini, procuradór de San Marco ed almirànte del barcołame venesian, dove che ła famegia resiédeva inte el pałaso danànsi ła fasàda de ła céxa, da l'altra banda del rio.

Sora el secondo altèr ghe xe ła 'Natività co santi (1509-1511) de Giambattista Cima da Conegliano e su'l terso altàr a ła drita xe prexente ła Madonna del Carmelo co santi (1595) de Pase Pace e Giovanni Fontana. Le statue de ła Verginità (sànca) e de l'Umiltà (drita (1722-1773)) zera stàe conpletàe rispetivamente da Antonio Corradini e Giuseppe Torritti. L'anxoło in bronxo so' ła bałaustra xe òpara de Girolamo Campagna. La łignea raprexentasion frontàl el Miracolo della Madonna (1724) xe stàda intagiàda da Francesco Bernardoni e el tabernàcoło da Giovanni Scalfarotto.

El sofito xe afrescà co ła Glorificazione dello Scapolare (1709), òpara de Sebastiano Ricci. El laóro a stuco, xe stà conpletà da Pietro Bianchini su progeto de Abbondio Stazio de Massagno. Inte l'afresco l'anxoło sostien el scapołàr e l'iscrision depénta indica che xe un ornamento del Monte Carmelo.

Infra l'intràda e ła sagrestìa ghe xe un altèr che xe stà reałixà asociando i Compravendi Pesce (1548) co un retablo de ła Presentazione di Gesù al Tempio (1541-1542), de Jacopo Tintoretto.

Ne ła tersa capeła su ła sànca se càta ła Lamentazione della Morte de Cristo (1476 sirca) de Francesco di Giorgio Martini. Danànsi al presbiterio se trova alcune piture de Marco Vicentino, Palma il Giovane e Gaspare Diziani.

El segóndo altàr prexenta do statue de Elia ed Eliseo reałixàe da Tommaso Ruer, indove Elia ga in man na sguea sfiamegànte.

El primo altèr xe nobiłià dal dipinto San Nicola in gloria de Lorenzo Lotto.

El roło (registro) più èrto de ła navàda xe recoverto da 24 larghe tełe reałixàe intra el 1666 e i ani trenta del Setesento da artisti cofà Giovanni Antonio Pellegrini, Gaspare Daziani, Girolamo Brusaferro e Pietro Liberi. I cori include tre dipinti [1545] sirca) de Andrea Meldolla.