Tore de Leandro

	Tore de Leandro
	;
Epònemo	Leandro (it)
Dati
Sorte	Faro, atrasion turìstega, edifegà, punto di riferimento (it) , restorante e Monumento
Costrusion	1110
Intervallo luminosità (it)	bianco: 14 nmi; roso: 11 nmi
Altezza focale (it)	11 m
Caratteristica della luce di un faro (it)	Fl WR 3s
Light sector (en)	bianco: 000°-030°; roso: 030°-000°
	Istanbul
Bagnà da	Bosforo (it)
	41°01′16″N 29°00′15″E / 41.021111°N 29.004167°ECoordinae: 41°01′16″N 29°00′15″E / 41.021111°N 29.004167°E
Atività
Doparasion
Infiołasion	Museum Directorate of Galata Mevlevi Lodge (en)
Ligo web	kizkulesi.com.tr

Panorama de note de ła tore de leandro

ùlteme łuxi so ła tore

La torre vista da Scutari, so ła riva axiàtega

Ła tore de Leandro (in Turco: Kız Kulesi, sign. "Tore de ła toxa") se cata so un pìcoło ixołoto situà a l'ingreso sud del Bosforo, 200 m al łargo de ła costa axiàtega a Scutari, ad Istanbul, Turchia.

Storia[canbia | canbia el còdaxe]

Ła xe stà costruìa in łegno da l’Inperador Bixantin Alessio I inte’l 1110 par sbarar l’ingreso del Bosforo co’ ‘na caèna de fèro tendesta intrà ła tore medema e n’altra tore ponesta so ła spiagia del cuartier de Manganae, a Costantinopołi.[1]

Durando el sedio de Costantinopoli del 1453, che ga portà a ła concuista de ła sità, ła tore ła gera presidiada da ‘na guanixon bixantina al comando del venesian Gabriele Trevisano. El fòrte ga rexistìo ad alcuni asalti otomani, ai cuałi el xe stà consegnà drìo ła prexa de ła sità.

Ła xe stà po’ sogeto de numaroxi restauri da parte dei otomani, fin cuando inte’l 1763 ła xe stada costruìa in pièra.[1] Ła xe ciamàda Tore de Leandro parchè asociada eroneamente al mito de Ero e Leandro, che invese ga avùo come teatro i visini Dardanelli.

Inte’l 1858, Joseph Lister studia łe cauxe de ła coagułasion del sangue e l'infiamasion. Łe so scoverte porta all'inplemento de antisetisi in sała operatoria, co’ conseguente całamento del taso de mortałità dei intarventi chirurxeghi.[2][13]

‘Ntel XIX sècoło, ła conosenza fixiołoxega ga scomisià a cresar a un ritmo rapido, in partegołar

Inte’l 1838, grasie a ła teoria cełułar de Matthias Schleiden e Theodor Schwann, inte ła cuałe se aferma par ła prima volta che i organismi xe costituìi da unidà ciamàe çełe. Łe scoverte de Claude Bernard (1813-1878) ga portà al conçeto de milieu interieur (anbiente interno), che sarà drìoman reciapà e definìo "omeostaxi" dal fixiołogo ‘merican Walter B. Cannon ‘ntel 1929. Co’ omeostaxi, Cannon intendeva "el mantegnimento de stati stasionari inte’l corpo e i procesi fixiołoxeghi co’ cui i xe regołài."[14] In altre parołe, ła capaçità de l'organismo de regołar l'anbiente interno. Va osarvà che, William Beaumont xe stà el primo ‘merican a utiłixar l’aplegasion pràtega de ła fixiołoxìa.

I fixiołoxi del XIX sècoło cofà Michael Foster, Max Verworn, e Alfred Binet, so ła baxe de łe idee de Haeckel, ełabora el conçeto de fixiołoxìa xenerałe, ‘na siensa unifegada che studia łe cełułe,[15] ribatixada biołoxìa cełułar ‘ntel 900. ‘Ntel XX sècoło, i biołoxi taca intaresarse ai organismi difarenti dai èseri umani, e nase i canpi de ła fixiołoxia conparada ed ecofixiołoxìa.[16] Pì de resente, ła fixiołoxìa evołutiva ła xe devegnesta un soto-disiplina destinta.[17]

Note[canbia | canbia el còdaxe]

Bibliografia[canbia | canbia el còdaxe]

(DE) Wolfgang Müller-Wiener, Bildlexikon zur Topographie Istanbuls: Byzantion, Konstantinupolis, Istanbul bis zum Beginn d. 17 Jh, Tübingen, Wasmuth, 1977, ISBN 978-3-8030-1022-3.

Altri projeti[canbia | canbia el còdaxe]

Wikimedia Commons el detien imàjini o altri file so Tore de Leandro
Scholia el detien schemi gràfeghi so Tore de Leandro

Linganbi foresti[canbia | canbia el còdaxe]

Sito ufisałekizkulesi.com.tr.
(EN) Tore de LeandroStructurae.

Controło de autorità	VIAF (EN) 241204359 · LCCN (EN) sh2006008572 · GND (DE) 4495865-1 · WorldCat Identities (EN) 241204359