Corriere dei Piccoli
| Corriere dei Piccoli | |
 | |
 | |
| Łéngua | łéngua italiana
|
|---|---|
| Periodisità | setemanałe |
| Xenare | fumeto umoristego, aventura, |
| Fondasion | 1908 |
| Fondator | Silvio Spaventa Filippi |
| Sarada | 1996 |
| Editore | Rizzoli |
|
| |
El Corriere dei Piccoli, anca conosùo come Corrierino o CdP, ła ze stà ła prima rivista setemanałe de fumeti itałiana, publegà da'l 1908 a'l 1996 par pì de 4.500 nùmari dividesti in 88 anàe.[1][2][3] Ła ga introduzesto in Itałia i fumeti statunitensi oltra che a publegar autori itałiani, prezentando naradori e poeti de primo pian; l’editoriałe de'l diretor inte'l primo nùmaro de ła rivista el ze considarà el manifesto de fondasion de'l fumeto itałian.[1]
Ła publegasion ła ze stà ideà da ła jornałista Paola Lombroso Carrara co intenti pedagòzeghi, ponendose come obietivo ła formasion e l'educasion dei zòvani in maniera adata a l'età, alternando a łe “storie iłstrae a cołori” artigołi de divulgasion sientìfega, de łetaradùra, raconti e naradiva de bona cuałità[4]. Ła só storia editoriałe ła ga traversà tuto el XX sècoło seguindo e contando łe trasformasion de ła sosietà itałiana sia traverso storie a fumeti e in proza che co artigołi jornałìsteghi de autori cofà Dino Buzzati. Inte'l 1972 da łe só pàjine A ze nasesto el Corriere dei Ragazzi dedegà a i łetori adołesenti.[5]
El "Corrierino", come che'l jera stà soranomenà, inte i ani sesanta el ze rivà a tiradure de 700.000 copie.[6][7]
Storia editoriałe
[canbia | canbia el còdaxe]Ideasion e zviłupo del projeto
[canbia | canbia el còdaxe]L'idea de reałizar na publegasion par putełi rica de imàjini ła ze de ła zornałista Paola Lombroso Carrara che ne ełabora el projeto editoriałe a partir da'l 1906, afiancando a l'atività zornałistega l'inpenjo in una serie de inisiadive culturałe finałizàe a ła concretizasion dei só ideałi reformadori inte i confronti de l'infansia, e riva a l'ideasion de un zornal inderisà ai putełi zviłupà da l'anàłize de łe testàe europee de l'èpoga, inte łe cuałe el dòparo de łe imàjini a montadùra dei contenjùi el jera tanto sparpanjà, unìo a ła considarasion che par garantir na adeguada difuzion a presi contenjesti A fuse nesesario puzarse a un gran cotidian co łe só spesìfeghe profesionałità redasionałi e ła rełativa organizasion editoriałe. El spirito de'l projeto l'era cueło de diramàr cultura ai strati de ła popołasion che fin ad ałora ne zera stà escludesti revòlzendose ai putełi in maniera adata a l'età, aculturandołi divartindo in cuanto a l'èpoga łe poche publegasion par tozi łe zera de scarsa cuałità e soratuto no łe gaveva a łe spałe na sołida organizasion editoriałe e diramada distribusion, condision cueste nesesarie par garantir presi acesìbiłi anca par i manco abienti.[8] Partanto el ga proponesto el projeto prima a'l pì vendesto cotidian del parìodo, Il Secolo, e, a'l refudajo de 'st' ùltemo, el ga provà col Corriere della Sera, guidà a chel tenpo da Luigi Albertini che'l se ga mostrà intaresà. Paola Lombroso ła ga ełaborà cuindi un projeto culturałe ed educativo par ła futura rivista documentandose so i periodisi anglosasoni e fransezi par tozi, individuando na prima roza de cołaboradori e identifegando ła posìbiłe strutura editoriałe de ła rivista.[8][9][10] Ła nova publegasion ła ga na artegołasion oncora clàsega ma co tòłe dezenjàe: “łe storie iłustràe a cołori” łe deventa el mezo par atirar l'atension. El materiałe proponesto el de orizene anglosasone e statunitense da'l cuało A xera stà cavà i balloon non soło par un pregiudisio łenguìstego ma anca par rezòlver problemi tecnisi łigài a ła reprodusion de łe tòłe.[9][11] Conpletà el projeto, diversamente da łe aspetadive de ła Lombroso de poder cołaboràr ativamente a ła reałizasion de'l steso, Albertini ne afida ła diresion a Silvio Spaventa Filippi, che'l ga covèrzesto l'incàrgo fin a'l 1931, preferindoło a ła Lombroso in cuanto omo e interno a ła redasion e łasàndoghe a èła soło che ła redasion de ła rùbrica de corespondensa coi łetori, par ła cuała ła ga sernìo el pseudònemo de Zia Mariù e che'l deventarà un spasio inportante par l'identità de ła testada, coinvolzendo i łetori in un'atività corełà ai só obietivi pedagòzeghi ma che col tenpo portarà a confliti co ła diresion e a ła sucesiva interusion de ła só cołaborasion a ła fine de'l 1911.[8][9]
Notasion
[canbia | canbia el còdaxe]- ↑ 1,0 1,1 Corriere dei Piccoliwww.guidafumettoitaliano.com. entrada il 31 de agosto 2017.
- ↑ FFF - Testate, CORRIERE DEI PICCOLIwww.lfb.it. entrada il 1º de setenbre 2017.
- ↑ Corriere dei piccoli nell'Enciclopedia Treccaniwww.treccani.it. entrada il 1º de setenbre 2017.
- ↑ Il "Corrierino" nella storia del fumetto italiano - uBC Fumettiwww.ubcfumetti.com. entrada il 1º de setenbre 2017.
- ↑ Speciale Corriere dei Piccoli :: uBC blog - uBC Fumettiwww.ubcfumetti.com. entrada il 1º de setenbre 2017.
- ↑ cfr. If n.7, vedi bibliografia
- ↑ complise, segondo l'ałora diretor Guglielmo Zucconi, na forte epidemia de influensa
- ↑ 8,0 8,1 8,2 È di una donna l’idea del Corriere dei Piccoliwww.guidafumettoitaliano.com. entrada il 1º de setenbre 2017.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 I protagonisti: Paola Lombroso Carrarawww.guidafumettoitaliano.com. entrada il 1º de setenbre 2017.
- ↑ Il primo numero e i suoi antenati - Corriere della Serawww.corriere.it. entrada il 1º de setenbre 2017.
- ↑ secondo le più recenti ricerche documentali di Giovanna Ginex
Altri projeti
[canbia | canbia el còdaxe]
Wikimedia Commons el detien imàjini o altri file so Corriere dei Piccoli
el detien schemi gràfeghi so
Linganbi foresti
[canbia | canbia el còdaxe]- Corriere dei piccoliTreccani.it – Enciclopedie on line, Istituto de ła Ençiclopedia Italiana.
