Cieza de San Stae

	Ceza de San Stae
Nome inte ła łéngua orizenałe	(it) Chiesa di San Stae
Epònemo	Eustàcio de Roma
Dati
Sorte	Céxa
Architeto	Domenico Rossi
Costrusion	seculo XII; 1708
Dedicà a	Eustàcio de Roma
Caraterìsteghe
Stiłe architetònego	architettura barocca italiana (it)
Materiałe	cuareło
Pozision
	Venesia
Pozision	Santa Cróxe
	45°26′29″N 12°19′50″E / 45.441389°N 12.330556°ECoordinae: 45°26′29″N 12°19′50″E / 45.441389°N 12.330556°E
Atività
Doparasion
Diòceze	Patriarcato de Venesia
Rełijon	Catołega

Ła cieza de San Stae (o Sant'Eustachio e Conpanji martiri) ła ze un edifisio łerigiozo de ła sità de Venesia, situà inte'l sestièr de Santa Croze, inte'l canpo omònemo.

Storia[canbia | canbia el còdaxe]

A ze oncora da ciarìr l'orìzene de ła cieza. Segóndo Giuseppe Cappelletti ła sarìa stàda cazamentàda da Obelario, primo vescovo de Ołivoło, verso ła fin de'l VIII sècoło. Łe croniche, invese, łe aferma che ła gera stàda fondàda inte'l 966 da łe famegie Tron, Zusto e Adoaldo. Tutociò, el cronista Andrea Dandolo, che'l ga descrivesto el pezante insendio de'l 1105, no'l ła mensona e ła prima testimoniansa serta ła ze un documento de'l 1127, dove ła ze recordàda cofà parochia filiałe de San Piero. Inte'l 1331 ła ze invese recordàda come cołegiada. Segóndo cuanto che reporta i rezoconti de łe vìzite pastorałe de'l Setesento, San Stae ła zera na parochia popołoza, rica e vitałe e i só paròci i gera anca canonici de ła bazéłega de San Marco. Co łe stride de Napołeon, ła gera deventàda retoria de San Cassian, ma ła ze tornàda parochiałe inte'l 1953. Anpo', ła ze stàda soprimesta da nòvo inte'l 1965. Da l'ano drìo ła ze na retoriałe independente ^[1].

Descrisión[canbia | canbia el còdaxe]

Al só interno A ze consarvàe algune òpare dei pì séłebri artisti venesiani barochi de inìsio setesento. Ghe trovemo depinti de Sebastiano Ricci, Giambattista Tiepolo, Giovanni Battista Pittoni e Giovanni Battista Piazzetta. La Ceza ła ze stàda progetàda da Domenico Rossi. Ła costrusión de ła fasàda ghe ze stà fidàda inte'l 1709; ła gà ła forma de un tenpio, co un inponénte frontón triangołàr, sostenjùo da cołone che łe puza so èrti pedestałi. Tìpegamente baroca ze ła ghinberga a tìnpano scavesà so'l portàl de entràda. Cui A ze stà tumułà do dozi: Alvise II Mocenigo inte'l 1709, soto ła granda tavèła a'l sentro de ła ceza, e Marco Foscarini inte el 1763, inte ła capèła de famégia.