Girolamo Minotto
| Biografia | |
|---|---|
| Mòrte | Eror Lua: callParserFunction: function "
[[Categoria" was not found. Costantinòpułi  |
| Atività | |
| Ocupasion | Eror Lua: callParserFunction: function "
[[Categoria" was not found. |
|
| |
Girolamo Minotto (...) xe un [[diplomatico |diplomatico]] [[Republica de Venesia |venesian]].
De fameja patrisia, łe prime notisie serte su'l só conto łe resałe a'l 15 marso 1450, cuando el ze stà ełeto bailo de Costantinopoli a'l posto de Arsenio Diedo. El 6 de łujo dopo el ga otenjùo da'l Senato un prestio ecuivałente a'l stipendio de'l só primo ano de carga.
Parò el ga pasà più de n'ano prima de poder razónzer ła sità, probabilmente parché el governo el ga prefarìo prima ciarir serte cuestion co l'inperador Costantin XI Paleologo.
El ga ciapà el posssso efeto de ła carga soło el 21 de apriłe 1451. El momento el gera asae difisiłe parché el sultano otomano Maometto II el jera drio pareciar l'ataco final a ła cavedal bizantina. Costantin el ga domandà desparadamente renforsi a ła Serenisema che, parò, ła ga sercà de tenjirse fora da'l conflito łimitandose a mandar pólvare da zbaro e armadure.
Inte l'agosto de'l 1452 Maometto el gaveva ultemà ła costrusion de'l Rumeli Hisar, na fortesa su ła sponda europèa de'l Bosforo, conpletando cusì łe òpare par l'asedio. Par zonta, el ga inposto a tute łe navi che łe vołeva tranzitar par el streto el pagamento de un dasio. El 10 novenbre do navi venesiane che łe tornava da Caffa łe ga riusìo a ełuder ła doana. Ma no ze stà mìa artanto fortunà el mercantiłe comandà da Antonio Rizzo che el 26 de'l steso meze el ze stà colpìo da łe canonàe de i Turchi; l'intiero ecuipagio el ze stà fermà e conduzesto ad Adrianopoli ndove se trovava el sultan. El sovran el ga łibarà serti marineri e el łi ga spedìi a Costantinòpołi, uno el ło ga fato sciavo inte'l Serraglio e altri el łi ga copà; tra cuesti Antonio Rizzo, che'l ze stà inpałà. A njente ga servìo łe sùpleghe de l'anbasador Fabruzzi Corner, invià da'l Minotto par chiédarne ła łibarasion.
Fratanto l'ataco otoman a Costantinòpołi el se fazeva senpre più iminente. Dapò che, inte'l novembre 1452, ła Serenisema ła gaveva refiudà a i Bizantini nova na rechiesta de agiuto, i Venesiani prezenti in sità i ga desizo de restar cołaborando a ła defeza. El Minotto, in vertù de ła só carga, el ga asumesto el só comando: daspò aver blocà inte'l porto łe navi venesiane che łe gaveva fato scało a Costantinòpołi, el ga convocà n'asenblea inte ła cieza de San Marco, prezenti l'inperador e el cardinal Isidoro di Kiev, in cui a i capitani de łe gałee ze stà inposto de restar in sità, pena na multa de tremiłe ducati. Inte'l desenbre, par zonta, el Consejo de i dódaze de ła Comunità venesiana el ga desidesto de ałestir navi e convogi via tera che i segurase i contati co ła marepatria; par zonta, el ga ełeto capitani Alvise Diedo e Gabriele Trevisan parché i afiancase a'l Minotto.
El 26 zenaro 1453 i tre i ze ndài da Costantino par dimandarghe el parmeso de cargar mersi su łe só navi ancoràe a'l porto. Inisialmente l'imperador el se ga refiudà, temendo che i salpase durando ła note, ma de fronte a łe garansie de'l Trevisan el ga fenìo par aconsentir.
L'asedio de Costantinòpołi el ze inisià inte l'apriłe de'l 1453 e i Venesiani de Minotto i ga ciapà parte ativa a i conbatimenti: el 6 apriłe el bailo el ga łasà el só pałaso a'l Corno d'Oro e el se ga portà a łe Blacherne, a łe mure terestri. De ła só atività durando ła bataja no A se conose altro e se gavarà da spetar el 28 majo, viziła de ła cazùa, par gaver altre notisie su'l só conto: in cuel zorno el ga ordenà a i Gresi de portar a un muro danezà de i repari de łenjo (che tutavia i ga zonzesto tardi e no i ze stà doparà a càuza de l'infuriar de i conbatimenti) e a i Venesiani de riunirse a łe mure terestri, ùltemo bałoardo de ła rezistensa.
El zorno drio, a łe prime ore de l'alba, i Turchi i ze entrà in sità. Minotto el ze stà caturà da łe miłisie de Saghanos Pascià e l'indoman el ze stà decapità co uno de i só fiołi (furse Zorzi) e altri sete nòbiłi venesiani; ła muger e l'altro fio (furse Poło) i ze stà mesi in prezon, ma par che el segondo el fuse riusìo a scanpar.
Ła notisia no ła ga razonzesto suito ła Łaguna, tanto ze che el 17 ługio sucesivo el Senato el ga autorizà n'altro fio de'l Minotto (fursi l'isteso Poło che inte'l fratenpo el zera tornà in patria) a inbarcarse come bałestrier par poder rescatar el pare, ła mare e el fradeło. De łì a poco i fati i ze stà ciarìi e infati el 28 agosto el Senato el concedeva a n'altra fia de'l Minotto na dote de 1000 ducati se ła se gavese maridà (300 se ła se gavese fata múnega), mentre a ła muger e a i fiołi soravisùi na rèndita de 25 ducati ànui paromo.
Bibliografia[canbia | canbia el còdaxe]
Giorgio Ravegnani, MINOTTO, Gerolamo, in Dizionario biografico degli italiani, vol. 74, Roma, Istituto dell'Enciclopedia Italiana, 2010. entrada il 3 settembre 2014.
