Orso II Partecipazio

Orso II Partecipazio
	;
Biografia
Nasimènto	seculo IX
Mòrte	vałor sconosesto (>932) ; Ammiana (Itàlia) (it)
18o Doxe
	912 (Gregorian) – 932 (Gregorian) ; ← Pietro Tribuno (it) – Pietro II Candiano →
Atività
Ocupasion	pułìtego

Orso II Partecipazio (IX sècoło – X sècoło) el ze stà doze de'l Dogado de Venesia da'l 911 a'l 931.

Dogado

Giovanni Diacono, visùo sirca otant'ani daspò ła só morte, el ze el primo a retenjirlo menbro de ła famegia Partecipazio, nonché paree de'l doze Pietro Partecipazio in carga da'l 939 a'l 942. El Chronicon Altinate, scrito a l'inisio de'l Duzento, el ghe asenja el conjome Paureta, anca se el amete ła desendensa de i Badoer da i Partecipazio. Su ła baze de siò, i stòreghi moderni no i esclude mìa che Orso II el fuse nasesto da un Badoer Partecipazio, atestato da łe crònaghe cofà fio de'l doze Orso I e fradeło de'l doze Giovanni II, e che el nevodo Pietro el gavese asumesto cofà conjome el nome de batizo de'l nono.

Montà a'l poter inte'l 911, el suo el ze stà un governo poco riłevante, che'l se ga dezvolto durando un parìodo de trancuiłità. Infati, inte l'899 el predecesor Pietro Tribuno el zera riusìo a frontegiar l'aseza de i Ungari che, dopo aver devastà l'entrotera tocando anca serte łocałità de'l Dogado, i ga dovesto renunsiar a l'invazion de łe łagune parché poco esperti de navegasion e połiorcetica.

L'unico avenimento de na serta inportanza ze stà l'invio de'l fio Pietro a Costantinòpołi par réndar omagio a l'inperador Leone VI il Saggio, el cuało el ło ga frezà de'l titoło de protospatario. Durando el viazo de ritorno el ze stà però caturà da'l prénsipe de Michele di Zaclumia, venjindo po' da cuesto consenjà come prezonier a'l só ałeà Simeone I di Bulgaria. L'epizodio el se ga concluzo pozitivamente, grasie a l'invio de na mision diplomàtega capegiada da Domenico (futuro véscovo de Małamoco), che'l ga negosià ła łibarasion de'l zovane.

Saria inposibiłe bołar 'sta visenda cofà un sénplise secuestro a fini de riscato, ma la va colocada inte l'ànbito de łe guere che ałora łe oponeva i Bulgari a Bizansio, insenbre a i respetivi ałeadi.

Orso el ga mantenjùo boni raporti anca co el Renjo d'Itałia, indove confluiva ła gran parte de łe merci che i venesiani i portava da l'Oriente. Inte'l 925 el ga invià na łegasion a Pavia a Rodolfo II di Borgogna, otenjindo ła conferma e el potensiamento de i priviłezi venesiani a l'interno de'l Renjo. N'inisiativa sìmiłe ła ze stà condota anca co el sucesor de Rodolfo, Ugo di Provenza.

El ga abdicà inte'l 931 e el se ga retirà inte'l monastier de i Santi Felice e Fortunato de Ammiana dove che'l ze morto in data inpresizada. Fursi no ze stà 'st'altro un ato spontaneo, ma el podaria èsar stà spento da'l ceto dirigente, insodisfà de łe só sielte pasifiste. In efeti el ghe ga sucedùo Pietro II Candiano, fautor de na połitega asè più agresiva.

Só fio Pietro Badoer, come za acenà, el ze stà a só volta doze tra el 939 e el 942. Anca el só governo el ze stà poco senjifegadivo, fursi parché el ga conduzesto inisiative sìmiłe a cuele paterne; no a cazo ghe ga subentrà n'altro Candiano, Pietro III.

Bibliografia

Marco Pozza, Orso II Particiaco, in Dizionario biografico degli italiani, vol. 81, Roma, Istituto dell'Enciclopedia Italiana, 2014. entrada il 9 ottobre 2016.

Altri projeti

Wikimedia Commons el detien imàjini o altri file so Orso II Partecipazio
Scholia el detien schemi gràfeghi so Orso II Partecipazio