Difarense intrà łe version de "Vitus Bering"

Da Wikipedia, l'ençiclopedia libara.
[Revixion njiancora controłà][Revixion njiancora controłà]
Contenuto cancellato Contenuto aggiunto
JAnDbot (discusion | contribusion)
ElMeBot (discusion | contribusion)
pNessun oggetto della modifica
Riga 1: Riga 1:
[[Imagine:Vitus Bering.jpg|thumbnail|Vitus Bering]]
[[Imagine:Vitus Bering.jpg|thumbnail|Vitus Bering]]
'''Vitus Jonassen Bering''' (anca, manco coretamente, ''Behring''; [[Horsens]], agosto [[1681]]–[[19 de diçenbre|19 diçenbre]] [[1741]]) l'è stà un navigador [[Danimarca|danexe]] al servizsio de l'armada rusa, conosuo preso i marinai rusi come '''Ivan Ivanovich'''. L'è nato in te ła çità de Horsens in [[Danimarca]] e morto in te l'[[ixoła de Bering]], al łargo de ła [[penixoła de Kamchatka]].
'''Vitus Jonassen Bering''' (anca, manco coretamente, ''Behring''; [[Horsens]], agosto [[1681]]–[[19 de diçenbre|19 diçenbre]] [[1741]]) l'è stà un navigador [[Danimarca|danexe]] al servisio de l'armada rusa, conosuo preso i marinai rusi come '''Ivan Ivanovich'''. L'è nato in te ła çità de Horsens in [[Danimarca]] e morto in te l'[[ixoła de Bering]], al łargo de ła [[penixoła de Kamchatka]].


==I inizsi==
==I inisi==
Dopo un viajo in te łe Indie, in tel [[1703]] el se aruoła in te ła marina rusa come sototenente, prestando servizsio in te ła flota baltica durante ła [[grande goera del Nord]] e, tra 'l [[1710]] e 'l [[1712]], in te ła flota del [[mar de Azov]] a [[Taganrog]] durante ła [[Goera ruso-turca, (1710-13|goera ruso-turca]]. Spoxà co na dona rusa, in tel [[1715]] el fa na breve vixita a ła so çità natałe che no'l rivedrà mai più. Na serie de esplorasioni łongo ła costa setentrionałe de l'[[Axia]] łe porta al so primo viajo in Kamchatka.
Dopo un viajo in te łe Indie, in tel [[1703]] el se aruoła in te ła marina rusa come sototenente, prestando servisio in te ła flota baltica durante ła [[grande goera del Nord]] e, tra 'l [[1710]] e 'l [[1712]], in te ła flota del [[mar de Azov]] a [[Taganrog]] durante ła [[Goera ruso-turca, (1710-13|goera ruso-turca]]. Spoxà co na dona rusa, in tel [[1715]] el fa na breve vixita a ła so çità natałe che no'l rivedrà mai più. Na serie de esplorasioni łongo ła costa setentrionałe de l'[[Axia]] łe porta al so primo viajo in Kamchatka.


==Prima spedision==
==Prima spedision==

Version de le 17:07, 21 feb 2009

thumbnail|Vitus Bering Vitus Jonassen Bering (anca, manco coretamente, Behring; Horsens, agosto 168119 diçenbre 1741) l'è stà un navigador danexe al servisio de l'armada rusa, conosuo preso i marinai rusi come Ivan Ivanovich. L'è nato in te ła çità de Horsens in Danimarca e morto in te l'ixoła de Bering, al łargo de ła penixoła de Kamchatka.

I inisi

Dopo un viajo in te łe Indie, in tel 1703 el se aruoła in te ła marina rusa come sototenente, prestando servisio in te ła flota baltica durante ła grande goera del Nord e, tra 'l 1710 e 'l 1712, in te ła flota del mar de Azov a Taganrog durante ła goera ruso-turca. Spoxà co na dona rusa, in tel 1715 el fa na breve vixita a ła so çità natałe che no'l rivedrà mai più. Na serie de esplorasioni łongo ła costa setentrionałe de l'Axia łe porta al so primo viajo in Kamchatka.

Prima spedision

In tel 1725, soto i auspici del governo ruso e de Piero el Grando, el va via tera a Okhotsk, l'atraversa el mar d'Okhotsk verso ła Kamchatka e 'l costruise ła nave Sviatoi Gavriil (in ruso San Gabriełe). A bordo de sta nave, in tel 1728, Bering el se dirixe verso nord, fin a catar el pasajo che separa ła Merica da l'Axia. In te l'ano sucesivo el fa n'antro tentativo, fałio, par çercar tera a est. In sta ocaxion el cata de novo una de łe ixołe Diomede (ixoła Ratmanov), xa prima oservà da Dezhnev. In te l'istà del 1730, Bering el torna a San Pieroburgo. Durante l'interminabiłe viajo atraverso ła Siberia łongo tuto el continente axiatico el se mała seriamente e ghe more sinque fioi.

Seconda spedision

A Bering ghe vien in seguito comisionà n'antra spedision, che 'l łe riporta a Okhotsk in tel 1735. Co l'aiuto de do artixani łocałi, Makar Rogachev e Andrey Kozmin, el costruise do navi: ła Sviatoi Piotr (San Piero) e ła Sviatoi Pavel (San Paoło), co łe quałi el salpa par fondar in tel 1740 l'insediamento de Petropavlovsk in Kamchatka. Da lì, el guida na spedision verso el Nord America in tel 1741. El verificarse de na tenpesta el separa parò łe do navi: Bering l'avista ła costa merdionałe de l'Ałaska e 'l xbarca su łe ixołe Kayak o poco distante, mentre l'altra nave, capitanà da Aleksei Chirikov, ła riva fin a łe spiaie de ła Merica nordoçidentałe (l'arçipełago Aleksander de l'atual Ałaska). I viaji de Bering e Chirikov, considerè el più groso inpegno ruso par quanto riguarda l'esplorasion del nord del Paçifico, i'è conosui al dì d'ancó come ła Granda Esplorasion del Nord.

Bering l'è obligà a tornar a cauxa de łe averse condisioni. Durante el viajo de ritorno el se inbate en parte de łe ixołe ałeutine. Uno dei so marinai el more e 'l vien sepełio su una de ste ixołe, ałe quałi vien dà el so nome (de ixołe Shumagin). Bering el diventa masa małà par comandar ła so nave e l'è costreto a rifujarse su n'ixoła dixabità parte del grupo de łe ixołe Kommander (Komandorskiye Ostrova), a sudovest del mar de Bering. El 19 diçenbre 1741 Vitus Bering el more qua, forse de scorbuto, insieme co 28 marinai del so equipajo.

Riconosimento

El vałor de Bering no l'è stà riconosuo par tanti ani, fin a quando James Cook no l'à dimostrà ła so acuratezsa de oservador. Al dì d'ancó, el streto de Bering, el mar de Bering e l'ixoła de Bering i porta el so nome.

In tel 1946 dei caciatori de peliçe i cata i resti del so acanpamento, se dixe, in te ła baia de l'ixoła de Avatca, in seguito ciamà ixoła de Bering. L'è soło in tel 1991 che na spedision ruso-danexe ła serca e cata i resti de Bering, trasportandołi in Rusia par esar studiè. I exami ai denti no i'à parò individuà nisuna tracia de scorbuto. In tel 1992 i corpi de Bering e dei altri sinque marinai catè i'è stè riportè su l'ixoła de Bering, ndoe i'è stè sepełii.

Ligamenti de fora

Modeło:Commons

Riferimenti e bibliografia

  • Encyclopædia Britannica Eleventh Edition
  • Frost, Orcutt. Bering: The Russian Discovery of America. New Haven, CT: Yale University Press, 2003 (hardcover, ISBN 0300100590).
  • Lauridsen, P. Bering og de Russiske Opdagelsesrejser (Copenhagen, 1885)
  • Müller, G.F. Sammlung russischer Geschichten, vol. iii. (St Petersburg, 1758)
  • Oliver, James A. The Bering Strait Crossing. UK: Information Architects, 2006 (hardcover ISBN 0954699572, paperback ISBN 0954699564)
  • Under Vitus Bering's Command: New Perspectives on the Russian Kamchatka Expeditions (Beringiana, 1), edited by Natasha Okhotina Lind and Peter Ulf Møller. Aarhus: Aarhus University Press, 2002 (paperback, ISBN 87-7288-932-2).
Traesto fora da Wikipèdia - L'ençiclopedia łìbara e cołaboradiva in łéngua Vèneta "https://vec.wikipedia.org/w/index.php?title=Vitus_Bering&oldid=203037"